بازپروری بزه‌کاران و تجارب بزه‌دیدگان از عدالت ترمیمی

عدالت ترمیمی، حرکتی است که هدف آن مقابله با پیامدهای جرم از طریق اصلاح و بازسازی روابط بین سه طرف اصلی، یعنی بزه‌کار، بزه‌دیده و جامعه است. تحلیل رابطه تئوری عدالت ترمیمی و اصول بازپروری مجرم، اشتراکات و تفاوت‌هایی را بین این دو سیستم نشان ‌می‌دهد. با وجود اینکه ادعا می شود عدالت ترمیمی امری بزه‌کار محور است و بر بهبود اوضاع بزه‌کاران تمرکز دارد ولی مطالعات، حاکی از تاثیر عدالت ترمیمی بر بهزیستی بزه‌کاران و کاهش ارتکاب جرم در آن‌ها می‌باشد. در این مقاله سعی شده تا نشان داده شود مدل‌های بازپروری و عدالت ترمیمی، اگر چه با هم تشابهاتی دارند، هرچند دو چارچوب هنجاری متمایز با حوزه‌های کاربردی مختلف هستند و تلاش برای ترکیب آن‌ها اشتباه است. برخی از بزه‌کاران معمولاً تجارب رضایت‌بخشی از اجرای شیوه های عدالت ترمیمی دارند و البته تجاربی منفی هم وجود دارند که به آن‌ها نیز اشاره شده است. هدف از این مقاله ارائه راه‌کارهای بازپروری بزه‌کاران بر مبنای تجارب بزه‌کاران از عدالت ترمیمی می‌باشد. این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه‌ای به گردآوری اطلاعات پرداخته و به دنبال پاسخ به این سوالات می‌باشد که آیا بینشی معنادار در مورد روش های اجرای عدالت ترمیمی و بازپروری وجود دارد، عدالت ترمیمی از چه طرقی و تا چه میزانی موفق به رفع نیازهای بزه‌دیدگان شده است و اصول و ارزش‌های عدالت ترمیمی چیست.