اعمال حقوق بازرگانی فراملی به عنوان قانون حاکم در داوری تجاری بین‏المللی

در حل اختلافات راجع به داوری تجاری بین المللی طرفین می‌توانند به جای انتخاب قانون یک کشور، حقوق بازرگانی فراملی را به عنوان قانون حاکم بر دعوی برگزینند. این انتخاب در صورتی امکان‌پذیر است که قواعد حل تعارضِ قابل اعمال، چنین اختیاری را برای طرفین شناسایی کرده باشد. اصل حاکمیت اراده در انتخاب حقوق بازرگانی فراملی، در بسیاری از قوانین ملی و مقررات دیوان‌های داوری به رسمیت شناخته شده است. مهم‌ترین ویژگی این نظام جدید عدم وابستگی به هیچ دولت و یا حاکمیت می‏باشد که موجب افزایش مطلوبیت آن در عرصه داوری تجاری بین‌المللی و انتخاب آن به وسیله طرفین اختلاف شده است؛ از این‏رو، باید دید منظور از قواعد بازرگانی فراملی که به عنوان یک حقوق خودجوش ناشی ار عرف‏های تجاری ظهور یافته چیست و از چه ماهیتی برخوردار است.آیا می‏توان آن را یک نظام حقوقی کامل محسوب کرد و آیا حقوق بازرگانی فراملی به عنوان مجموعه‏ای از اصول و قواعد حقوقی که از هیچ قانون ملی تبعیت نمی‌کندقابلیت اعمال به عنوان قانون حاکم بر داوری تجاری بین‏المللی را دارد یا خیر. یافته‏های این مقاله حاکی از این است که مراجع داوری حقوق بازرگانی فراملی را در مواردی اعمال کرده‌اند که قانون ماهوی حاکم بر قرارداد توسط طرفین تعیین نشده باشد لذا اعمال آن به عنوان قانون ماهوی در موارد نادری صورت گرفته است.