تحلیل جرم‌شناختی قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز 1392

در اغلب کشورها قاچاق کالا و ارز ازجمله جرائمی است که آسیب‌های گسترده حاصل از آن، حوزه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه را درگیر خودکرده است. مشخص است کنترل این دست از جرائم و جلوگیری از گسترده شدن ابعاد و نتایج زیان‌بار آن‌ها، از مهم‌ترین اهداف قانون‌گذارو رسالت‌های تعریف‌شده برای کنشگران اجرایی و قضایی است؛ اما در این رابطه، گویی سیاست جنایی ایران درست عمل‌نکرده و به‌تبع آن سیاست جنایی اجرایی و قضایی نیز دست آورد ملموس و قابل قبولی به همراه نداشته است؛ حال در این پژوهش با ارزیابی انتقادی قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز، به تحلیل تدابیر اتخاذشده برای پیشگیری از قاچاق و همچنین تشخیص علل ناکارآمدی تدابیر کیفری از منظر نظریات جرم شناختی پرداخته شده است. در نتیجه این پژوهش می‌توان گفت: هرچند قانون‌گذار ایرانی به موضوع ورود کرده اما در تدوین سیاست کیفری از یافته‌های علمی و دستاوردهای جرم‌شناسی به شکل رسمی و هدفمند استفاده نکرده و برآیند آن تصویب قانونی بوده است که روح کلی آن با عدالت و انصاف بیگانه است. گسترش اقتصاد غیردموکراتیک، آسیب دیدگی حقوق کیفری، کسب درآمد دولت از قبل مبارزه با جرم و قربانی شدن کوله‏بران ازجمله نتایج اجرای این قانون خواهد بود.