بررسی اثربخشى درمان شناختى رفتارى بر احساس گناه و نشخوار فکرى دانشجویان افسرده

هدف این پژوهش، بررسى اثربخشى درمان شناختى رفتارى بر احساس گناه و نشخوار فکرى دانشجویان افسرده بود. روش: پژوهش حاضر به روش آزمایشى با دو گروه آزمایش و کنترل با 40 نفر از دانشجویان افسرده‌ای که به مرکز مشاوره رجوع کردند انجام شد. تشخیص توسط روان‌پزشک انجام شد و مبتلایان به صورت گمارش تصادفى در دو گروه آزمایش و کنترل جاى گرفتند. کسانی که در آزمون افسردگى بک نمرات بالاتر از ٢٠ داشتند وارد پژوهش شدند و از پرسشنامۀ احساس گناه شومر و پرسشنامۀ نشخوار فکرى نولن و همکاران، براى بررسى شدت علایم و به دست آمدن خط پایه استفاده شد. متغیّر مستقل (درمان شناختى رفتارى) طى 12 جلسه بر گروه آزمایش ارائه شد و مجدد هر سه پرسشنامه از هر دو گروه آزمایش و کنترل گرفته و میانگین و انحراف استانداردها مقایسه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته ها نشان داد نمرات دانشجویان در گروه آزمایشى در هر سه پرسشنامه(افسردگى بک، احساس گناه، نشخوار فکرى) کاهش معنادار داشته است. نتیجه‌گیرى: روان‌درمانى به روش شناختى رفتارى بر کاهش علایم احساس گناه و نشخوار فکرى مبتلایان به افسردگى مفید و اثربخش است.