معرفت‌شناسی طبیعت‌گرایی اخلاقی تقلیل گرا

طبیعت‌گرایی اخلاقی در نگاه نخست، عنوانی معناشناختی و وجودشناختی است که تقلیل گرایی و ناتقلیل گرایی اخلاقی دو گونه از آن به شمار می آیند. هدف: این نوشتار به تحلیل و نقد طبیعت‌گرایی اخلاقی تقلیل گرا از حیث توجیه باور اخلاقی پرداخته است. روش: روش مقاله، کتابخانه‌ای از نوع تحلیل اسنادی است. یافته‌ها: در این مقاله به بررسی نحوه توجیه باور اخلاقی با فرض پذیرش موضع طبیعت‌گرایی اخلاقی تقلیل گرا پرداخته شده است. بر اساس این نظریه، توجیه باور اخلاقی، مبتنی بر مشاهده اموری غیر اخلاقی از قبیل سود بیشتر، توافق جامعه یا امر الهی بوده و در نتیجه، شاهد استنتاج توجیه باور به نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی هستیم. نتیجه‌گیری: با وجود یک مقدمه اخلاقی مخفی ضروری در کبرای استدلال می‌توان راهی برای گریز از استنتاج نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی یافت. البته طبیعت‌گرایان اخلاقیِ ناتقلیل گرا، از قبیل استرجن و بوید کوشیده‌اند حیث معرفت‌شناختیِ طبیعت‌گراییِ اخلاقی را به گونه‌ای مطرح کنند که هم طبیعی بودن علم اخلاق و مشاهده تجربی امور اخلاقی را لحاظ کرده، هم استنتاج توجیه باور به نتایج اخلاقی از مقدمات غیر اخلاقی را رد کنند.