آسیب‌شناسی پژوهشی اعضای هیات علمی رشته‌های علوم انسانی

هدف: پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی پژوهشی اعضای هیات علمی رشته‌های علوم انسانی اجرا گردید. روش: نوع تحقیق کاربردی و از نظر ماهیت پیمایشی بود. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد ضعف مدیریت و سیاست‌گذاری پژوهشی، موانع توانمندسازی اعضای هیات علمی، ضوابط دست و پا‌گیر اداری، موانع شخصی، مسایل اجتماعی، مشکلات اقتصادی و کمبود امکانات پژوهشی از عوامل آسیب زای پژوهشی رشته‌های علوم انسانی هستند. از مشکلات جدی در دانشگاه‌های اهواز، فقدان ارتباط علمی قوی، جدی و کارآمد با دانشگاه‌های مطرح دنیا و مجامع بین‌المللی است. نبود ساختار و روابط صحیح درون سازمانی، ضعف قوانین و مقررات باعث سردرگمی و سرگردانی محققین می‌شود. عدم آشنایی با نرم افزارهای پژوهشی، عدم آشنایی کافی با تایپ و اصول نگارش پژوهش و عدم آشنایی با اصول مقاله نویسی)، مسایل شخصی(عدم تسلط کافی برای استفاده از منابع خارجی، بالا بودن موظفی تدریس، استخدام هیات علمی بدون توجه به توان پژوهشی آنها)، عوامل اجتماعی(عدم شفافیت جایگاه تحقیق و محقق، ناکافی بودن مشوق‌های معنوی مناسب از محقق، نبود زمینه فرهنگی برای فعالیت های علمی در جامعه، فراغ خاطر به علت تنش‌های خارج دانشگاه، اهمیت ندادن به محققان برجسته و عدم تقدیر مناسب از آن‌ها، پایین بودن جایگاه پژوهش در بین مسیولین دانشگاه، اجتماعی پژوهش‌های علوم انسانی) و مشکلات اقتصادی (ناچیز بودن درآمد حاصل از فعالیت های پژوهشی، پایین بودن حمایت مالی تحقیقات علوم انسانی، عدم تخصیص به موقع اعتبارات پژوهشی، کسر مالیات از قراردادهای پژوهشی، گران بودن هزینه تالیفات و نتایج پژوهشی و بودجه ناکافی پژوهش در تحقیقات علوم انسانی) انجام پژوهش قایل هستند. نتیجه‌گیری: توجه به پژوهش نیازمند یک دید جامع، وسیع و همه جانبه است که توجه جدی‌تر، منعطف‌تر و عملی‌تر مدیران و مسولان دانشگاه‌ها و به طریق اولی، مدیران و مسولان ارشد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و دانشگاه‌های آزاد اسلامی را می‌طلبد