سرمایه سیاسی و ارتباط آن با قدرت: چارچوبی برای یکپارچه سازی حوزه سیاست

هدف: هدف مقالۀ حاضر، ارائۀ مفهومی از سرمایۀ سیاسی بود که امکان یکپارچه‌سازی حوزۀ سیاسی را فراهم می‌کند و در نتیجه، با امکان تجزیه و تحلیل اینکه چگونه افراد می‌توانند از سرمایۀ اجتماعی برای دستیابی به اهداف سیاسی استفاده کنند، چارچوبی را فراهم می‌کند که در آن، مفهوم قدرت سیاسی پررنگ می‌شود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است. یافته‎ها: پژوهش پیش رو با تکیه بر اقدامات نظریه‌پردازان منابع سیاسی، درصدد است تا بین سرمایۀ سیاسی ابزاری و ساختاری تمایز قائل شود. سرمایۀ سیاسی ابزاری در دیدگاه بازیگران به عنوان منابعی تعریف می‌شود که بازیگران می‌توانند از آنها برای تاثیرگذاری بر فرایندهای شکل‌گیری سیاست و تحقق نتایج به نفع خود استفاده کنند. سرمایۀ سیاسی ساختاری در دیدگاه عمومی تعریف می‌شود و به متغیّرهای نظام سیاسی اطلاق می‌شود که امکان انباشت سرمایۀ سیاسی ابزاری و استفاده موثر از آن را برای بازیگران شرط می‌کند. همچنین سازوکارهای مختلف نهفته در ادبیات مربوط به سرمایۀ سیاسی در این مقاله، در صدد توضیح این موضوع است که چگونه سرمایۀ سیاسی، قدرت را تولید می‌کند. نتیجه‎گیری: مفهوم سرمایۀ سیاسی، امکان یکپارچه‌سازی حوزۀ سیاسی را فراهم می‌کند؛ تا آنجا که به عنوان تعیین‌کنندۀ قدرت در سازمانها، با تمرکز بر فعال‌سازی و بسیج آن استفاده خواهد شد. بر این اساس، مقالۀ حاضر، چارچوبی تحلیلی را توسعه می‌دهد که بر تبدیل سرمایۀ اجتماعی به سرمایۀ سیاسی پافشاری کرده تا بتواند به عرصه‌ای برای یکپارچه‌سازی عرصۀ سیاست تعیّن یابد.

political capital and its relationship with power: a framework for integration the field of politics

in this article seek to explain how political capital produces power. therefore, the upcoming research, relying on the actions of political resource theorists, tries to differentiate between instrumental and structural political capital. in the perspective of actors, instrumental political capital is defined as resources that actors can use to influence the processes of policy formation and realize outcomes in their favor. structural political capital is defined in a general perspective and refers to the variables of the political system that conditions the possibility of accumulation of instrumental political capital and its effective use for actors. based on this, the article develops an analytical framework that insists on the transformation of social capital into political capital so that it can be determined as an arena for the integration of the political arena.