مطالعۀ علل گرایش ایرانیان به فرهنگ حجاب فراتحلیل در بازۀ زمانی 1399-1391

هدف: هدف اصلی از انجام این تحقیق، مطالعۀ علل گرایش ایرانیان به فرهنگ حجاب به روش فراتحلیل بود. روش: روش پژوهش از نوع کملی فراتحلیل(cma2) و ابزار آن، پرسشنامۀ معکوس(نتایج تحقیقات گذشته و غیر مزاحم) بود. حجم جامعۀ پژوهش، 28 مورد بود که به روش تعمدی- غیر احتمالی، 23 سند(به دلیل پیمایشی بودن) در بازۀ زمانی 1391-1399 انتخاب شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشتر تحقیقات(26 درصد) در بازۀ زمانی سال 1391 انجام شده‌اند. بیشترین مطالعه(13 درصد) در شهر همدان انجام شده است. دانشجویان دختر، بالاترین(30.4) و کاربران و جوانان کمترین درصد(4.3) را در جامعۀ پژوهش تشکیل می‌دهند. 60.8 درصد تحقیقات به روش تصادفی انجام شده‌اند. بیشتر تحقیقات(47.8 درصد) به مناطق در حال توسعه اختصاص دارند. بالاترین حجم نمونه(60.8 درصد) بین 200 تا 500 نفر است. 56 درصد از ایرانیان، گرایش بالاتری به رعایت حجاب، 32 درصد متوسط و 22 درصد گرایش کمتری نسبت به این مسئله دارند. در نهایت، اندازۀ اثر r نشان می‌دهد که عوامل اجتماعی(0.157)، فرهنگی(0.200)، روانی(0.140) و اقتصادی(0.380)، در تبیین گرایش به حجاب موثر بوده و در کل، 24 درصد از تغییرات فرهنگ حجاب را تبیین کرده‌اند. نتیجه‌گیری: حجاب به مثابه یک الگوی فرهنگی در ایران، با وجود نوسازی اجتماعی در بازۀ زمانی 1399-1391، مقبول شهروندان بوده است و در این تمایل و پذیرش، 1. عوامل فرهنگی(باورهای دینی، میزان باور به الزام حجاب، سرمایۀ فرهنگی، ارزشی شدن حجاب، آموزش اجتماعی، سطح تحصیلات، فرهنگ ازدواج آسان، الگوی پوشش خانوادگی، سبک فراغتی، سبک زندگی)، 2. عوامل روانی(عزّت نفس اجتماعی، میزان آگاهی از حجاب، سلامت معنوی، تصور از بدن)، 3. عوامل اقتصادی(رفتار متظاهرانه، کسب پایگاه اجتماعی- اقتصادی و طبقۀ اجتماعی) و 4. عوامل اجتماعی(جامعه‌پذیری حجاب، تایید اجتماعی، الگوپذیری از دوستان، رسانه‌های خارجی، استفاده از اینترنت، اعتماد رسانه‌ای، اعتماد اجتماعی، استفاده از ماهواره)، تاثیرگذار بوده‌اند.

study of the causes of iranians’ tendency towards hijab culture: meta-analysis of the period 1391-1399

objectives: the main purpose of this study is to study the causes of iranians’ tendency towards hijab culture by meta-analysis. method: the research method is meta-analysis (cma2), its instrument is a reverse questionnaire (results of previous and non-invasive research), the population size is 28 cases which were selected by intentional-non-probabilistic method of 23 documents (due to survey), in the period 2012-2011. results: the results show that most of the research (26%) was conducted in 2012. most studies have been done in hamedan with (13%). female students (30.4) have the highest and users and youth (4.3) the lowest percentage in the research community. 60.8% of the research has used random method. most research is focused on developing areas (47.8). the highest sample size, 60.8%, is between 200 and 500 people. 56% of iranians have a higher tendency to observe hijab, 32% have a moderate tendency and 22% have a lower tendency towards this issue. finally, the effect size r shows that social (0.157), cultural (0.200), psychological (0.140), economic (0.380) factors explain the tendency to hijab and in total the above variables explain 24% of the changes in hijab culture. conclusion: hijab as a cultural model in iran, despite social renewal in the period 1391-1399, has been accepted by citizens and in this desire and acceptance 1. cultural factors (religious beliefs, the level of belief in the obligation of hijab, cultural capital, value of hijab, social education, level of education, culture of easy marriage, family dress pattern, leisure style, lifestyle) 2. psychological factors (social self-esteem, awareness of hijab, spiritual health, body image) 3. economic factors (demonstrative behavior, acquisition of socio-economic status and social class) 4. social factors (socialization of hijab, social approval, role modeling of friends, foreign media, internet use, media trust, social trust, use of satellite), effective have been.