بررسی تاثیر آموزش محتوای درس انسان در اسلام بر سلامت معنوی دانشجویان دختر دانشگاه ولی‌عصر(عج) رفسنجان

هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیرآموزش محتوای درس انسان در اسلام بر سلامت معنوی دانشجویان دختر دانشگاه ولی‌عصر(عج) رفسنجان انجام شد. روش: روش تحقیق، شبه‌آزمایشی بود. برای دسترسی به اهداف، از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با دو گروه استفاده شد. جامعۀ آماری شامل دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه ولی‌عصر رفسنجان در نیمسال دوم 4001399 بود. نمونۀ انتخاب‌شده به پرسشنامۀ سلامت معنوی(swbs) پاسخ دادند. سپس با در نظر گرفتن نمرۀ بین 9767(سلامت معنوی متوسط رو به بالا)درآزمون اولیه و با استفاده از روش انتخاب به شیوۀ تصادفی ساده، 40 نفر انتخاب و به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند. یک گروه مورد آموزش قرار گرفتند. پس از 16 جلسه آموزش درس انسان در اسلام، مجدداً آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. یافته‌ها: بین نتایج پیش‌آزمون و پس‌آزمون به لحاظ میانگین نمرات خرده‌مقیاسهای سلامت معنوی و در نهایت سلامت معنوی، قبل و بعد از آموزش تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: محتوای انتخاب شده از عوامل موثر بر تقویت سلامت معنوی نبود و نتوانست تغییر معناداری را در خرده‌مقیاسهای آن ایجاد کند. لذا توصیه می‌شود نسبت به بازبینی محتوا، تغییر شیوۀ آموزش و انجام پژوهش در سایر دانشگاهها اقدام شود.

The Effect of the Course Content of Human in Islam on the Spiritual WellBeing of Female Students at ValiEAsr University of Rafsanjan

Objectives: : The purpose of this study is to look into the impact of Human in Islam content on the spiritual wellbeing of female students at ValieAsr University in Rafsanjan. Method: The study was quasiexperimental, with a pre and posttest design and two groups. The statistical population consisted of female undergraduate students from ValieAsr University of Rafsanjan in the second semester of 20202021. The selected sample completed the Spiritual WellBeing Scale (SWBS). Then, using the simple random sampling and a score of 6797 (relatively high spiritual wellbeing) in the initial test, 40 individuals were chosen and divided into two groups of 20. One group received 16 sessions of Human in Islam training, followed by a retest. The data were analyzed both descriptively and inferentially.Results: There was no significant difference in mean scores of subscales of spiritual wellbeing and spiritual wellbeing before and after training between pretest and posttest results.Conclusion: The chosen content was not one of the factors influencing spiritual wellbeing improvement and could not make a significant difference in its subscales. As a result, it is suggested that the content be reviewed, the teaching method be changed, and research be conducted at other universities.