آموزش دینی علم: از رویکرد بین رشته‌ای تا آموزش خداباورانۀ علم

هدف: هدف از نگارش این مقاله، بررسی راه حلهایی برای پاسخ این پرسش بود که چگونه می‌توان در پرتو نظریه‌های علم دینی، آموزش دینی علم سازگار داشت. این پرسش که خود ذیل مسئلۀ کاربست علم دینی در آموزش علوم» تلقی می‌شود، در تحلیل دقیق‌تر مسئله، به پرسش از امکان و سازگاری آموزش دینی علم» تقلیل یافته بود. روش: در راستای هدف تحقیق، سه فرضیه مطرح شد و فرضیه‌ها با روشی تحلیلی فلسفی، هم در پرتو نظریۀ علم دینی مهدی گلشنی که متناسب‌ترین نظریه با علوم طبیعی است و هم از منظر سازگاری برساختۀ آموزش دینی علم»، بررسی شدند. یافته‌ها: پس از تحلیل و بررسی و تدقیق فرضیه‌ها، یافته‌های این پژوهش نشان داد که در حوزۀ آموزش علوم: نخست، آموزش خداباورانۀ علم» رویکردی حداکثری برای آموزش دینی علم سازگار» است؛ دوم، آموزش خداباورانۀ علم» در ساحت نگرش قابل تحقق است؛ سوم، رویکرد بین رشته‌ای، رویکردی منصفانه و حداقلی در برنامۀ آموزش دینی علم سازگار» است. نتیجه‌گیری: برای دستیابی به آموزش دینی علم سازگار»، می‌توان در طیفی از راه حلها از رویکرد بین رشته‌ای(رویکرد حداقلی) تا آموزش خداباورانۀ علم(رویکرد حداکثری) عمل کرد.

Religious Education of Science: From Interdisciplinary Approach to Theistic Science Education

Objectives: The aim of this paper is to examine some solutions to the question of how a religious education of science can be compatible and adapted in the light of theories of religious science. This question can be considered under the issue of application of religious science in science education, which in a more detailed analysis of the problem, has been reduced to the question of the possibility and compatibility of religious science education. Method: by philosophical analysis, hypotheses of this research examined, in the light of Golshani’s theory of religious science and from compatibility perspective of religious science education. Results: the results of this study showed that in the field of science education, first, the theistic education of science is a maximal approach to the compatible religious education of science. Second, the theistic education of science is achievable in the attitude dimension of learning. Third, the interdisciplinary approach is a fair and minimalist approach to the compatible curricula of religious science education. Conclusion: Finally, in order to achieve a compatible religious education of science it can be act in a range of solutions from the interdisciplinary approach (minimalistic approach) to the theistic approach to science education (maximal approach).