بازشناسی معرفت حکمی در تربیت نفس معمار مسلمان (نظریۀ حکمت حضور در معماری اسلامی)

هدف: پژوهش حاضر با واکاوی دو مولفۀ نظر و عمل در معرفت حکمی، به تبیین نقش نفس معماران برای دریافت حکمت پرداخته است. روش: پژوهش حاضر با مطالعات اسنادی، از تحلیل محتوای کیفی به منظور تحلیل داده‌های استخراج‌شده از منابع اسلامی استفاده کرده است. یافته‌ها: اتحاد نظر و عمل با درک حضور و درک حدود معمار در مقام نظر و حفظ حضور و حفظ حدود در مقام عمل به دست می‌آید؛ به طوری که برای او وادی ایمنی را فراهم ساخته که منجر به تجلی حکمت در معماری اسلامی می‌شود. نتیجه‌گیری: تجلی حکمت در معماری، بدون تربیت معمار حکیم در آثار معماری امکان تجلی ندارد. رابطۀ بین نظر و عمل در حکمت و واسطه‌ای که این دو را به هم متصل می‌سازد، در دانش امروز معماری مغفول مانده است. در همین راستا به این مهم دست یافته که اتحاد نظر و عمل، منجر به کسب حکمت شده است.

Recognition of Jurisprudential Knowledge in Training The Soul of a Muslim Architect (Theory of the Wisdom of Presence in Islamic Architecture)

Objectives: The present study tries to explain the role of architects in obtaining wisdom by analyzing the two components of opinion and practice in the knowledge of the law.  Method: The present study has used qualitative content analysis to analyze the data extracted from islamic sources with documentary studies. Results :The union of opinion and action is achieved by understanding the presence and understanding of the limits of the architect in the position of opinion and maintaining the presence and maintaining the limits in the position of action, so that it provides a safe valley for him that leads to the manifestation of wisdom in Islamic architectur.Conclusion: Manifestation of wisdom in architecture is not possible without the training of a wise architect in architectural works. The relationship between thought and action in wisdom and the mediator that connects the two has been neglected in today’s knowledge of architecture. In line with this process, it has become .