ارتباط آموزه‌های تربیتی دعای ابوحمزه ثمالی با رشد مهارتهای اجتماعی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

هدف: هدف از انجام این پژوهش، تبیین رابطه بین آموزه‌های تربیتی دعای ابوحمزه ثمالی با رشد مهارتهای اجتماعی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان بود. روش: این پژوهش به روش نمونه‌گیری تصادفی انجام شد و جامعه آماری آن، دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فرهنگیان استان تهران به تعداد 250 نفر بود. حجم نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، 151 نفر و از نوع همبستگی به صورت پیمایشی انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق‌ساخته آموزه‌های تربیتی و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی گرشام و الیوت، با طیف پنج‌گزینه‌ای لیکرتی بود و روایی صوری و محتوایی آنها توسط صاحب‌نظران تایید شد. پایایی پرسشنامه‌ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب: 0.94 و 0.81 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیّره انجام شد. یافته‌ها: بین آموزه‌های تربیتی دعای ابوحمزه(توبه، توکل، خوف و رجا، دوری از ریا، دوری از کبر و غرور، محبت، شکرگزاری و حلم) با رشد مهارتهای اجتماعی(خودکنترلی، همدلی و همکاری) دانشجویان هدف، ارتباط معنا‌داری وجود دارد؛ در حالی که بین مولفه ابراز وجود، با هیچ یک از آموزه‌های تربیتی دعای ابوحمزه رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین آموزه‌های تربیتی دعای ابوحمزه می‌تواند 42 درصد از رشد مهارتهای اجتماعی دانشجویان را پیش‌بینی کند. نتیجه‌گیری: رشد مهارتهای اجتماعی دانشجویان و آگاهی به تاثیر ادعیه ماثوره در زندگی را به دنبال خواهد داشت.

Relationship Between the Educational Teachings of Abu Hamze Thomali Prayer and Development of Social Skills of Farhangian University Students

Objectives: The present survey aims at explaining the relationship between the educational teachings of Abu Hamze Thomali prayer and development of social skills of Farhangian University students. Method: A simple random sampling method with statistical population including 250 undergraduate students of Tehran Farhangian University. The statistical sample size was determined 151 people based on Cochran’s formula. The instruments of this research, as a survey correlational study, included a researchermade questionnaire of educational teachings and a social skills standard questionnaire (Garsham and Elliott, 1990) with a range of five Likert options. Their formal and content validity were confirmed by ten experts. The reliability of both questionnaires was calculated through Cronbach’s alpha coefficient of 0.94 and 0.81, respectively. Pearson correlation test and multivariate regression were used to analyze data. Results: There is a significant relationship between the educational teachings of Abu Hamze prayer (repentance, trust, fear and hope, avoidance of hypocrisy, avoidance of arrogance and pride, kindness, thanksgiving, and patience) and the development of social skills (selfcontrol, empathy, and cooperation) of Farhangian University students. There is no significant relationship between selfassertive component and any of the educational teachings of Abu Hamze prayer. Abu Hamze prayer’s educational teachings can predict 42% of students’ social skills development. Conclusion: The authors of the article conclude that teachings of Abu Hamze Thomali prayer lead to development of the social skills of students.