گفتگوهای پدر و فرزند در قرآن از منظر رتوریک

اسلوب گفتگو در قرآن، یکی از بارزترین شیوه‌های بیان و روشی حکیمانه برای برقراری ارتباط و دعوت به اسلام و تبلیغ آن است. هر گفتگو به عنوان یک ترکیب زبانی، دارای ویژگی‌ها و اسرار بلاغی، لغوی و اسلوبی است که نیاز به واکاوی دارد. یکی از مصادیق گفتگوها، گفتگوی پدر و فرزند است. زیبایی‌های ادبی و بلاغی آنها به گونه‌ای است که هم واجد آثار تربیتی سازنده است و هم ایده و الگوی ادبی بلاغی ارزنده‌ای دارد. هدف: هدف از این جستار، ارائۀ خوانشی زیباشناسانه از گفتگوی پدر و فرزند در قرآن بود. روش: پژوهش حاضر مطالعه‌ای کیفی است که به شیوه تحلیلی توصیفی با تکیه بر روش استنطاقی انجام شده است. یافته‌ها: در گفتگوهای قرآنی، مسائل خداشناسی با استفاده از اطناب، مسائل تشریعی با اسلوب حکمی، اعمال ناپسند با کنایه و تعریض و مسئله معاد با زبان استعاری بیان شده و گاهی اسلوب انشایی طلبی مدّ نظر بوده است. نتیجه‌گیری: در گفتگوهای قرآنی به طور کلی فرزندان با پدران خود با دید تعظیم و حفظ شان و منزلت پدری که یک امر اخلاقی است و لو اینکه کافر باشند، صحبت می‌کنند؛ لذا وجود الفاظ عاطفیِ دال بر حفظ حرمت، تقریباً در همه موارد مشهود است که می‌تواند به عنوان الگوی رفتاری در جامعه بیشتر برجسته شود. در مواردی که پدران، فرزندان خود را خطاب قرار می‌دهند، باز الفاظ بیانگر محبت و عاطفه بر زبان جاری می‌شود، هر چند فرزند از گمراهان باشد.

fatherson conversation in quran from a rhetorical perspective

the style of conversation has been used as one of the most prominent modes of expression and a wise method for communicating and inviting people in islam and its propaganda. each conversation as a linguistic composition has rhetorical, lexical and style features and secrets that need to be analyzed. one example of these conversations is the fatherchild conversation. their literary and rhetorical styles are such beauties that they have both constructive educational effects and have valuable literaryrhetorical ideas and patterns. objectives:  the purpose of  this essay is providing a beautiful reading of the dialogue between father and child in quran. method: the present study is a qualitative study using analyticaldescriptive method based on inferential method. results: it indicates that theological issues have been expressed in the conversations with the use of theology and the anatomical issues with the wisdom style and the obscene acts with the metaphor and the resurrection and the problem of the resurrection with the metaphorical language and sometimes the inquisitive style. conclusion: in the quranic dialogues, generally speaking, children spoke to their fathers with the view of bowing down and preserving the dignity of their father, which is ethical, and thus being infidels. all are evident, which can be highlighted as a role model in society. in cases where the fathers addressed their children, the rhetoric expressing affection and affection would flow into the language, even though the child was misguided.