تحلیل و بررسی رابطۀ عقل و نقل در اندیشۀ کلامی شیخ صدوق

هدف: ضرورت سره‌سازی عقل‌گرایی متکلمان شیعه و تمرکز بر مقاطع پر اهمیت تفکر کلامی در راستای تقویت کارایی و پاسخگویی به موضوعات مستحدثۀ اعتقادی، ایجاب می‌کند تحقیقات منظم و متقن در این حوزه انجام شود. روش: در این تحقیق از روش تحلیلی توصیفی، کتابخانه‌ای و شناسایی منابع پژوهش اسنادی استفاده شده است. یافته ها ونتیجه‌گیری: شیخ صدوق تمایز واضحی بین عقل و وحی نمی‌بیندو عقل را به مدد وحی راهگشا می‌داند. وی معتقد است که بالاترین درجه عقل در نزد انبیا و ائمۀ معصومین(ع) وجود دارد و عقلا و فلاسفه با نهایت تلاش خود سعی می‌کنند به فهم سخنان ایشان نایل شوند. او می‌گوید: خداوند امری را مقرر نمی‌کند مگر اینکه صورتی از حقیقت آن امر را در عقل انسان قرار می‌دهد. ایشان از عقل در حوزه‌های مختلفی مانند خداشناسی، نبوت و امامت، تقیّه وامور مربوط به رجعت و معاد استفاده می‌کند.

Analyzing the Relationship Between Reason and Quote in Sheikh Sadough’s Theological Thinking

Objectives: The necessity for the Purification of rationalism of Shia theologians and focusing on the important stages of verbal thinking in order to enhance the efficiency and responsiveness to religious beliefs requires a systematic and consistent research in this field. Method:  The methodology in this research is analytically and a description of the library method and the identification of the sources of documentary research have been used. Results and Conclusion; Sheikh Saduqu does not see a clear distinction between reason and revelation and finds reason through the revelation. He believes that the highest degree of reason among the prophets and the Imams (AS), the intellectuals and philosophers try their best to understand their words. He says: God does not appoint anything; except uses a form of truth about it in the human mind. He includes reason in different fields such as theology, prophecy and imamate, taqiyyah, and Uses related affairs to the return and resurrection.