نقش کاربست اشیا بر فرهنگ‏سازی دینی در سیرۀ معصومین(ع)

هدف: هدف از انجام این پژوهش، شناسایی چگونگی کاربست اشیا و جمادات محیطی در سیرۀ فرهنگی معصومان(ع) برای به دست آوردن الگوی مناسب در تعلیم و تربیت دینی جامعه بود. روش: روش تحقیق در این پژوهش، به صورت کتابخانه‏ای و توصیفی تحلیلی بود.یافته‏ها:پیامبران و امامان(ع) در راستای نقش تعلیمی و تربیتی خود، به نگرش‏سازی دینی پرداخته، ذیل آن به انتقال نگرش توحیدی و نگرش صحیح به دنیا و آخرت، با به کارگیری اشیا اقدام کرده‏اند. در مرحلۀ، دوم برای گرایش‏سازی دینی از اشیا استفاده کرده و در این راستا به ایجاد گرایش به اهل بیت(ع) و ایجاد گرایش به اعمال صالح پرداخته‏اند. در مرحلۀ سوم، کاربست اشیا را بستری برای انتقال آداب و رسوم و رفتار دینی قرار داده‏اند. بنابر این، کاربست اشیا در سیرۀ معصومان(ع) در هر سه نظام فرهنگ به عنوان یک روش مستقل قابل مشاهده است. نتیجه‏گیری: نخست، لزوم توجه به ابزار کمک آموزشی در فرایند انتقال فرهنگ دینی و پرهیز از اتکای صرف به انتقال گفتاری فرهنگ؛ دوم، بهره‏برداری از تمام فضای دانشگاه در این حوزه و عدم انحصار آموزش فرهنگ به فضای کلاس درس؛ سوم، توجه به موضوع کاربست اشیا به عنوان عامل مکمّل و مسهّل در موضوع «فرهنگ‏پذیری».