تحلیل و بررسی تفاسیر مختلف از تعریف حرکت نزد ارسطو

از دیدگاه حکمت مشاء، ازآنجاکه دانش طبیعی در پی شناخت طبیعت، و طبیعت مبدا و عامل حرکت است، پس شناخت حقیقت و ماهیت طبیعت، به شناخت حرکت گره خورده است. ارسطو درضمن مثال‌های متعدد، حرکت را چنین تعریف کرده است: «فعلیتِ (تمامیت/کمال) آنچه بالقوه است از آن جهت که بالقوه است». تعریف او از اختلاف تفسیری مفسرانش مصون نمانده است. این اختلافات در نهایت ریشه در این دارد که واژة فعلیت و قوه در تعریف ارسطو چگونه تفسیر شود. برخی فعلیت را روندی و برخی فعلیتی تفسیر کرده‌اند؛ چنان‌که برخی مقصود از قوه را قوة بودن و برخی قوة شدن دانسته‌اند. ترکیب این اختلافات منجر به سه دیدگاه متفاوت در تفسیر حرکت نزد ارسطو شده است: 1- روندی/ شدن 2- فعلیتی/ بودن 3- فعلیتی/ شدن. البته تعریف ابن‌سینا از حرکت، تعریفی مستقل است که آن را دیدگاه «فعلیتی/ بودن و شدن» نامیده‌ایم؛ گرچه می‌توان آن را به‌عنوان تفسیر چهارم از تعریف ارسطو نیز قلمداد کرد. این مقاله که با رویکرد اسنادی تنظیم شده است، در تلاش است تا به بازخوانی تعریف حرکت نزد ارسطو در آینة توصیف و تحلیل تفاسیر شکل گرفته پیرامون آن، بپردازد. نقد و بررسی این تفاسیر در نهایت نشان خواهد داد تفسیر دوم از اشکالات کمتری برخوردار است.

defining motion according to aristotle and his interpreters: an analysis

according to aristotle, because natural knowledge seeks to know nature as the source and agent of motion, knowing the truth and nature relies upon knowing motion. aristotle defines motion as “the actuality of what is potential qua potential.” his definition seems to be open to a wide range of interpretations by his commentators. these differences are ultimately rooted in how the words actuality and potentiality are interpreted in aristotle’s definition. some have interpreted actuality as a process and others as completion.on the other hand, some interpreters have understood potentiality with regard to being and some with respect to becoming. the combination of these differences led to three different viewpoints when it comes to understanding motion: 1- process/becoming, 2- actuality/being 3- actuality/ becoming. meanwhile, ibn sina’s definition of motion is an independent definition, which we have called the &actuality/being and becoming& perspective, but it can also be considered as the fourth interpretation of aristotle’s definition. through the document research method, this article analyzes the definition of motion according to aristotle by delving deeply into interpretations offered by aristotelian commentators. the results of this critical inquiry show that the second interpretation suffers from fewer problems, and even ibn sina’s definition requires amendments to defy scrutiny and critiques.