تاثیر نفوذ عناصر بر خواص سطحی و مکانیکی آلیاژهای حافظه‌دار

با ظهور آلیاژهای حافظه‌دار و گسترش چشمگیر کاربردهای آنها در صنعت خودرو و پزشکی، راه‌کارهای متنوعی برای تطبیق این آلیاژها با ملزومات کاربر به‌وجود آمده است. این آلیاژها چون در حالت خالص تنها در دمای معین و گستره بسیار کمی دو اثر پزودوالاستیک و حافظه‌شکلی را از خود نشان می‌دهند، برای کاربردهای صنعتی مناسب نیستند، اما در صورت افزودن عناصری چون روی و مس و زیرکونیم، می‌توان میزان دمای شروع و پایان این دو اثر را تنظیم کرد و این بازه را گسترش داد. این آلیاژها به‌علت داشتن میزان قابل توجهی نیکل می‌توانند در بافت‌هایی که ایمپلنت آلیاژ حافظه‌دار در آنها به‌کار رفته است، بافت را مسموم کنند. به‌همین جهت با اکسیداسیون سطح آلیاژ و ایجاد یک لایه میانی خنثی می‌توان به‌طور قابل ملاحظه‌ای مانع نفوذ نیکل در بافت شد. در این مقاله برخی از آثار وجود عناصر هافنیم، زیرکونیم و هیدروژن بر آلیاژهای حافظه‌دار و نیز اثر اکسیداسیون بر نیتینول مورد بررسی قرار گرفته است.