مقایسه تاثیر تداخلات دندانی و استرس بر ایجاد اختلالات تمپورومندیبولار

سابقه و هدف: اختلالات تمپورومندیبولار (tmd) گروهی از علائم و نشانه ها هستند که به همراه درد، عملکرد ناقص tmj و عضلات جونده تشخیص داده می شوند. نقش فاکتورهای اتیولوژیک نظیر استرس و تداخلات اکلوزالی دراین اختلالات مورد توجه است. تحقیق حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلالات تمپورومندیبولار و رابطه آن با استرس و تداخلات اکلوزالی در مراجعین به کلینیک دانشکده ی دندانپزشکی ساری در سال های 94-1393 انجام شد.مواد و روش ها: در این تحقیق توصیفیتحلیلی، 68 فرد (41 زن، 27 مرد) مراجعه کننده به مرکز فوق به صورت تصادفی انتخاب شدند.تداخلات اکلوزالی در نمونه ها براساس معاینات بالینی و میزان استرس آنان با پرسشنامه اندازه گیری اضطراب تیلور بررسی و رابطه tmd با متغیرهای مختلف از طریق آزمون های chisquare و exact fisher بررسی گردید. داده های تحقیق با نرم افزار آماری spss نسخه 0/22 تحلیل گردید.یافته ها: از کل نمونه ها؛ 51 نفر (0/75درصد) tmd داشته اند. در مبتلایان tmd؛ 1 نفر (9/1درصد) استرس اندک؛ 30 نفر (8/58 درصد) استرس متوسط و 20 نفر (2/39 درصد) استرس بالا داشتند. ارتباط معنی داری بین ابتلاء به tmd و استرس دیده نشد. 7/13 درصد مبتلایان به tmd تداخل centric نداشته؛ 6/70درصد تا arch of close و 7/15درصد نیز تا line of closure تداخل داشته اند. رابطه معنی داری بین ابتلاء به tmd با تداخلات سمت کارگر (03/0>p)؛ تداخلات پیشگرایی (0001/0>p)؛ وضعیت arch of closure (03/0>p) و تداخلات غیرکارگر (01/0=p) مشاهده شد.استنتاج: شیوع اختلالات تمپورومندیبولار در جامعه ی مراجعین به کلینیک دانشکده ی دندانپزشکی ساری در سال های 94-1393 بالا بوده و این اختلالات با استرس رابطه نداشته است؛ هرچند بروز آن ها با وجود برخی تداخلات اکلوزالی در مبتلایان مرتبط بوده است.