بررسی میزان بقاء و رشد سلول های بنیادی cd93 بر روی داربست سه بعدی زیست تخریب پلی کاپرولاکتون- ژلاتین

سابقه و هدف: استفاده از داربست های سه بعدی با قابلیت شبیه سازی محیط سه بعدی داخل بدن، چشم انداز جدیدی در تمایز هدفدار و استفاده درمانی از سلول های بنیادی گشوده است. در این مطالعه ما به بررسی میزان سازگاری و بقاء سلول های بنیادی cd93 با داربست زیست تخریب پلی کاپرولاکتون ژلاتین پرداختیم.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، داربست سه بعدی پلی کاپرولاکتون ژلاتین با استفاده از روش الکتروریسی سنتز شد و ساختار مولکولی داربست توسط میکروسکوپ الکترونی ((sem بررسی شد. سطح داربست توسط اشعه uv استریل سازی شد و سلول های بنیادی خونساز cd93 که قبلاً جداسازی شده بودند، به دو گروه کشت در محیط معمولی (plate) و کشت بر روی داربست (scaffold+cell) تقسیم شدند. بقاء و رشد سلول ها از طریق assay mtt و میکروسکوپ الکترونی در روزهای 7، 14 و 28 بعد از کشت بررسی شد.یافته ها: بررسی میکروسکوپ الکترونی در روز هفتم نشانگر چسبندگی مناسب سلول های cd93 به فیبرهای داربست و ترشح ماتریکس خارج سلولی بود. در بررسی میزان بقاء سلول ها در روزهای 7، 14 و 28 پس از کشت، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت، ولی در گروه scaffold+cell در روزهای 7 و 14 و 28 تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0> p).استنتاج: نتایج این مطالعه نشان می دهد داربست سلولی نانوفیبر pcl دارای سازگاری بالائی با سلول های بنیادی cd93 است و مجاورت با این داربست باعث افزایش بقاء و رشد سلول ها می شود. استفاده از این داربست می تواند در افزایش کارائی درمان در مطالعات بعدی در زمینه درمان آسیب های بافتی و زخم ها توسط سلول های بنیادیcd93 موثر باشد.