بررسی سرو اپیدمیولوژیک لپتوسپیروزیس در افراد سالم شهرستان قائم شهر سال 1394

سابقه و هدف: لپتوسپیروزیس انسانی در حاشیه ساحلی دریای خزر به ویژه در استان مازندران وگیلان که آب و هوای معتدل و مرطوب و شرایط اکولوژیکی مناسب برای شیوع آن دارند، شایع و آندمیک است. این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک و سرولوژیک لپتوسپیروزیس در منطقه ای از شمال کشور در استان مازندران انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در تابستان سال 1394 با روش نمونه گیری در دسترس روی 272 فرد شالیکار سالم ا سه روستای قراخیل، قاسم خیل و ارطه از توابع شهرستان قائم شهر که در ریسک کسب عفونت بودند، انجام شد. پس از ثبت اطلاعات اولیه دموگرافیک، سرم افراد با آزمون الیزا برای سنجش مقدار igg مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 272 نفر از شالیکاران مناطق ذکر شده با میانگین سنی 3/42 سال شامل 184 مرد (5/67 درصد )و 88 زن (5/32 درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. 265 نفر (1/98 درصد) از آن ها کشاورز بودند. محل فعالیت 254 نفر (4/93 درصد) از آن ها در شالیزار بود. 49 نفر (18 درصد) از افراد تست igg مثبت (بیش تر از 3/0)داشتند. بر خلاف سابقه کار در شالیزار (043/0= p)، رابطه معنی داری بین جنسیت، سن وسابقه تماس با دام با نتایج آزمون های سرولوژیک مشاهده نشد (به ترتیب 699/0p=، 32/0p=، 092/0p=).استنتاج: با توجه به درصد قابل توجه سرولوژی مثبت از نظر لپتوسپیروزیس و اشتغال درصد بالایی از جمعیت منطقه به امر شالیکاری و وضعیت اکولوژیکی استان، اتخاذ رفتار زراعی مناسب به منظور کاهش تماس مستقیم پوست از جمله پوشش مناسب پا می تواند نقش مهمی در جهت کنترل بیماری داشته باشد.