تاثیر سلول‌های بنیادی مشتق از بافت چربی بر فاکتورهای التهابی موثر در ترمیم زخم دیابتی مدل حیوانی

سابقه و هدف: زخم های التیام نیافته مزمن دیابتی یکی از چالش های بزرگ پزشکی در جهان می باشد. درمان با سلول های بنیادی به عنوان یک رویکرد جدید در مدیریت چنین زخم هایی که نیاز به کاوش بیش تر دارد، در حال توسعه می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی بر فاکتورهای مهم التهابی موثر در ترمیم زخم دیابتی مدل حیوانی انجام شد.مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی پس از جداسازی از بافت چربی موش از نظر مارکرهای سطحی اختصاصی cd34، cd90 و cd44 و پتانسیل تمایز به رده های سلولی تایید شدند. سپس 106 سلول در ناحیه درم اطراف زخم ایجاد شده در موش دیابتی تزریق گردید و بافت زخم از نظر بیان ژن های il10،il8 به وسیله qpcr و هیستوپاتولوژی در روزهای 3، 7، 14 و 21 مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میزان بیان ژن il10 در گروه تیمار شده با سلول های بنیادی در مقایسه با گروه دیابتی بدون تیمار و گروه بدون دیابت در روزهای 3، 14 و 21 افزایش معنی داری (05/0>p) داشت در حالی که بیان ژن il8 در این گروه در مقایسه با گروه دیابتی بدون تیمار در روزهای 7،14، 21 کاهش نشان داد. برررسی هیستوپاتولوژیکی بافت زخم ها نشان داد که تیمار با سلول بنیادی سبب ایجاد ضمائم پوستی، عدم التهاب و حضور بافت گرانوله می شود و به طور کلی فرایند التیام بهتر می باشد.استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سلول های بنیادی می توانند شاخص های التیام زخم را بهبود بخشند.