نقش افزایش قطبیت حلال در محتوای تام فنل و فلاونوئیدی و میزان فعالیت آنتی اکسیدانی گیاه مورد Myrtus communis L.

سابقه و هدف: گیاهان داروئی از منابع اصلی آنتی‌‌اکسیدان‌های قوی به شمار می‌روند. گیاه مورد از خانواده میرتاسه یک گیاه داروئی بوده که در سراسر دنیا در طب سنتی به کار می‌رود. این گیاه بسیار شناخته شده بوه و فعالیت آنتی‌اکسیدانی اثبات شده‌ای دارد. این مطالعه به منظور بررسی نقش حلال در محتوای فنلی و میزان فعالیت آنتی‌اکسیدانی برگ گیاه مورد طراحی شده است.مواد و روش‌ها: برگ‌ها در سایه خشک و به قطعات ریز خرد شدند. پودر گیاه به طور جداگانه و هم‌چنین به طور متوالی با 6 حلال با قطبیت‌های متفاوت شامل: n هگزان، کلروفرم، اتیل استات، n بوتانول، متانول و آب استخراج شدند. بدین‌ترتیب 12 عصاره تهیه شد. فعالیت آنتی‌اکسیدانی با چهار روش مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت: به دام اندازی رادیکال آزاد dpph و نیتریک اکساید، تست احیا کنندگی و بررسی فعالیت شلاته‌کنندگی آهن. علاوه بر آن محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی نیز اندازه گیری شد.یافته‌ها: بالاترین راندمان عصاره گیری در هر دو روش به قطبی ترین حلال تعلق داشت: آب. این عصاره بالاترین میزان فنلی تام را نیز دارا بود، اما میزان فلاونوئید آن بالاترین نبود. حلال‌های قطبی بهترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی را در به دام‌اندازی رادیکال آزاد dpph و نیتریک اکساید و هم‌چنین تست احیا کنندگی نشان دادند. حلال‌های غیر قطبی مانند کلروفرم، n بوتانول و اتیل استات برای استخراج فلاونوئید ها بسیار مناسب‌تر بودند و فعالیت شلاته کنندگی آهن بالاتری از خود نشان دادند.استنتاج: استفاده از حلال قطبی، استخراج مقادیر بیش‌تر ترکیبات فنولی را امکان‌پذیر می‌نماید. این ترکیبات بالاترین فعالیت آنتی‌اکسیدانی را در عصاره دارا می‌باشند. حلال‌های غیر قطبی برای استخراج فلاونوئید ها مناسب‌تر هستند.