مروری بر ارتباط آلرژن های قارچی با آلرژی و بیماری های تنفسی

ارتباط قارچ‌ها با آسم و دیگر بیماری‌های راه‌های هوایی از دیر باز شناخته شده است. برخلاف گرده‌های گیاهی که فقط، عامل آلرژی تیپ یک ازدیاد حساسیت می‌باشند، قارچ ها مسبب تعداد زیادی از انواع آلرژی از جمله: آلرژیک برونکوپلمونری میکوزیس (allergic bronchopulmonary mycoses abpm)، رینیت، سینوزیت آلرژیک و پنومونی ناشی از پرحساسیتی می‌باشند. از میان قارچ‌ها، آسپرژیلوس فومیگاتوس شایعترین عامل بیماری‌های ریوی آلرژیک شدید ناشی از قارچ‌ها می‌باشد. یکی از این بیماری ها، آسپرژیلوز برونکوپلمونری آلرژیک (abpa allergic bronchopulmonary aspergillosis) است. abpa را مرتبط با آسیب‌های مزمن ریوی و وخیم‌تر شدن عملکرد ریوی در افراد با آسم مزمن و سیستیک فیبروزیس می‌دانند. تشخیص abpa بر اساس یافته‌های آزمایشگاهی و کلینیکی چالش برانگیز بوده و سرولوژی در میان نتایج آزمایشگاهی از اهمیت بالاتری در تشخیص abpa برخوردار می‌باشد. مطالعات صورت گرفته با استفاده از آلرژن‌های نوترکیب نشان‌داده است که پاسخ‌های ige اختصاصی نسبت به چهار آلرژن (asp f 2, 4, 6, 8 ) برای abpa اختصاصی بوده و قادر به افتراق سرولوژیکی abpa از سایر حساسیت‌های نسبت به آسپرژیلوس فومیگاتوس می‌با‌شند. به هر حال جهت مشخص‌شدن آلرژنیسیته کامل عصاره قارچی نیاز است که آلرژن‌های نوترکیب بیشتری تولید شود و مورد ارزیابی کلینیکی قرار گیرند. همچنین همراه با رشد سریع دانش در مورد ساختار سه‌بعدی آلرژن‌ها، آگاهی عمیق انسان درباره نقش هریک از ساختارها در پاتوفیزیولوژی آلرژی‌ها از جمله abpa و یا توسعه مجموعه ای از آلرژن‌ها که احتمال استفاده از آنها در ایمونوتراپی وجود دارد بدست آمده است.