اسپاستیسیته پس از سکته مغزی: مروری نظام مند و متا آنالیزبر مطالعات گذشته

سابقه و هدف: اسپاستیسیته به دنبال سکته مغزی اثرات سوئی بر کیفیت زندگی و عملکرد بیماران داشته و بار اقتصادی و روانی زیادی را ایجاد می‌نماید، شناخت عوامل مرتبط با اسپاستیسیته می‌تواند در درمان و پیشگیری آن کمک نماید. هدف از مطالعه حاضر مروی نظام‌مند و متاآنالیز بر مطالعاتی است که به بررسی شیوع اسپاستیسیته و عوامل مرتبط با آن به دنبال سکته مغزی پرداخته‌اند.مواد و روش‌ها: جستجوی مطالعات انجام شده در فاصله زمانی سال‌های 2000 لغایت 2014 در منابع اطلاعاتی pubmed، science direct، scopus، google scholar وspringer انجام شد. کلید واژگان spasticity، ischemic stroke، hemorrhagic، prevalence، gender، age برای جستجو مورد استفاده قرار گرفت.یافته‌ها: با استفاده از واژه‌های کلیدی فوق و پس از حذف مقالات تکراری 769 مقاله به دست آمد و پس از بررسی عنوان مقالات 42 مقاله انتخاب شد که پس از بررسی چکیده و متن مقالات، فقط 16 مقاله که دارای معیار ورود بودند بررسی شدند. ارتباط اسپاستیسیته با، زمان، سن، جنس، نوع سکته مغزی و محل ضایعه به ترتیب در 9، 9 ،9 ، 5 و 6 مقاله بررسی شد. مطالعات نشان دادند که شیوع اسپاستیسیته زیر 3 ماه، بین 3 تا 6 ماه و بالاتر از 6 ماه بعد از سکته مغزی به ترتیب 4 تا 27 درصد، 19 تا 6/42 درصد و 20 تا 38 درصد بود. گذشت زمان باعث افزایش شدت اسپاستیسیته شده بود. در هیچ مطالعه ای ارتباط معنی‌داری میان جنس و نوع سکته مغزی با اسپاستیسیته وجود نداشت. یافته‌های مربوط به سن تا حدودی متناقض بود. ضایعه مناطق تحت قشری با اسپاستیسیته شدید اندام فوقانی ارتباط معنی‌دار داشت اما ارتباطی بین درگیری لوب ها و نواحی عروقی با اسپاستیسیته دیده نشد.استنتاج: زمان نقش مهمی در بروز و تغییرات شدت اسپاستیسیته به دنبال سکته مغزی بازی می‌کند.