بررسی اختلالات روانپزشکی محور یک در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا

سابقه و هدف: سندرم فیبرومیالژی بیماری مزمن اسکلتی عضلانی با اتیولوژی نا شناخته‌ای است که با نشانه‌های اصلی درد منتشر در سراسر بدن و نقاط حساس متعدد شناخته می‌شود. با توجه به شیوع متفاوت در مطالعات، هدف از این مطالعه بررسی اختلالات روان‌پزشکی محور یک و مشخص کردن فراوانی اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی و سایکوزها در بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا بوده است.مواد و روش‌ها: در مطالعه توصیفی حاضر61 بیمار 18 تا 67 ساله مبتلا به فیبرومیالژیا مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) و درمانگاه طوبی شهرستان ساری در مدت 6 ماه، با استفاده از پرسش نامه دموگرافیک و مصاحبه بالینی ساختار یافته scidبرای تشخیص اختلال‌های محور یک در dsm iv tr مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون‌های کروسکال واریس و من ویتنی استفاده شد .یافته‌ها: از مجموع نمونه‌ها، 4/98 درصد زن و 6/1 درصد مرد بودند. فراوانی اختلالات خلقی در این بیماران 34/34 درصد و اختلالات اضطرابی 65/65 درصد بود که از این میان 3/30 درصد اختلال افسردگی اساسی، 03/3 درصد اختلال دیستایمیک، 21/21 درصد اضطراب فراگیر، 18/18 درصد اختلال وسواس،16 درصد فوبی‌ها و 8 درصد استرس بعد از تروما را نشان دادند و اختلالات سایکوتیک در بیماران فیبرو میالژیا وجود نداشت.استنتاج: با توجه به این که مجموع فراوانی اختلالات اضطرابی و اختلالات خلقی در بیماران فیبرومیالژیا قابل توجه می‌باشد لذا لزوم پژوهش‌های بیش‌تری در این زمینه قابل اهمیت می‌باشد و از سوی دیگر با توجه به این که این اختلالات قابل درمان می‌باشند، پزشکان می‌بایست در تشخیص و درمان به موقع اختلالات روان‌پزشکی بیماران از آگاهی و حساسیت کافی برخوردار باشند.