بررسی میزان شیوع سرمی عفونت توکسوکارا در افراد بزرگسال دارای ائوزینوفیلی در شهرستان بابل سال 1392

چکیدهسابقه و هدف: توکسوکاریازیس یکی از بیماری‌های انگلی مشترک بین انسان و حیوان با ائویوزینوفیلی بالا است و عوامل آن توکسوکارا کنیس وتوکسوکارا کتی از آسکاریس‌های (ascarids) سگ و گربه هستند. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع سرمی آنتی‌بادی igg ضدتوکسوکارا در افراد بزرگسال سالم دارای ائوزینوفیلی مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهرستان بابل و تعیین عوامل خطر آن بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1392 انجام گرفت. جامعه پژوهش افراد مراجعه کننده (6984 نفر) جهت بررسی‌های معمول شاخص‌های خونی به آزمایشگاه مرکز بهداشت بابل بوده که 322 نفر با سن بالای 15 سال دارای ائوزینوفیلی بالای ده درصد وارد مطالعه شدند و اطلاعات افراد در پرسشنامه ثبت گردید. سپس سرم افراد منتخب از نمونه خون جدا و در دمای 20 درجه نگهداری و توسط آزمایش الیزا، آنتی‌بادی igg ضد توکسوکارا مورد بررسی قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون آماری کای دو و توسط نرم‌افزار spss نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: در مجموع، از 322 نفر مورد بررسی، 76 نفر (5/23 درصد) با ائوزینوفیلی بالای ده درصد، آنتی‌بادی ضد توکسوکارا آن‌ها مثبت بود که از این تعداد، 45 نفر (2/59 درصد) نفر مذکر بودند. بین محل سکونت (با بالاتر بودن میزان آن در روستا) (001/0=p) و شغل (با بالاتر بودن میزان آن در کشاورزان) (005/0=p) و شیوع عفونت توکسوکارا رابطه معنی‌دار وجود داشت.استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد کشاورزان و روستائیان در معرض خطر بیش‌تری برای ابتلا ئ به این عفونت قرار دارند. لذا پیشنهاد می‌گردد سطح آگاهی گروهای مذکور را افزایش داده و کنترل بیماری در سگ‌های ولگرد منطقه در اولویت قرار گیرد.