اینترفرون ها در بیماری‌های خود ایمن: دوست یا دشمن

اینترفرون‌ها سایتوکاین‌های پلئوتروپیک هستند که دارای خاصیت ضدویروسی و تنظیم‌کنندگی ایمنی می‌باشند. فعالیت آن‌ها از طریق اتصال به گیرنده‌ها و مسیرهای انتقال پیام انجام می‌گیرد. بعضی از انواع اینترفرون‌ها نقش پیش التهابی و بعضی دیگر نیز اثرات ضدالتهابی دارند. عملکرد اینترفرون‌ها در ایجاد بیماری‌های خود ایمنی از طریق تولید اتوآنتی‌بادی‌ها به اثبات رسیده است اما شواهدی نیز وجود دارد که نشان‌دهنده نقش حافظتی آن‌ها می‌باشد. این عملکرد دوگانه‌ی اینترفرون‌ها در پاتوژنز بیماری‌های خود ایمن تاثیر مهمی بر نحوه‌ی درمان و انتخاب گزینه‌های درمانی مناسب دارد. این مطالعه مروری بر انواع اینترفرون‌ها و نقش آن‌ها در بیماری‌های خود ایمن مانند آرتریت سلول ژانت دارد و هم‌چنین به بررسی نقش متناقض اینترفرون‌ها در برخی از بیماری‌های خود ایمن نظیر لوپوس اریتماتوز سیستمیک، مالتیپل اسکلروزیس، آرتریت روماتوئید و اسکلرودرما می‌پردازد.