بررسی ارتباط بین میزان هوموسیستئین سرم با ایجاد آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

سابقه و هدف: بیماری‌های قلبی عروقی از علل عمده مرگ و میر در افراد دیابتی هستند. این بیماری در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی زودتر رخ می‌دهد. افزایش سطح هوموسیستئین سرم از جمله عواملی است که روند ایجاد آترواسکلروز در افراد دیابتی را تسریع می‌کند. از آن جا که هوموسیستئین سرم به طور معنی‌دار در بیماران مبتلا به آترواسکلروز افزایش می‌یابد، هدف از انجام این مطالعه مقایسه سطح هوموسیستئین در بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز با بیماران دیابتی و قلبی بوده است.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مطالعه موردی شاهدی بود که در آن افراد مورد مطالعه به سه گروه تقسیم شدند شامل بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز (25 نفر)، بیماران دیابتی بدون آترواسکلروز(25 نفر) و بیماران مبتلا به آترواسکلروز بدون دیابت (25 نفر)، هوموسیستئین ناشتای سرم به روش elisa و سایر متغیرها به کمک روش‌های معمول آزمایشگاهی سنجش شدند. بررسی آماری با استفاده از آزمون اسپیرمن و پیرسون انجام گردید.یافته‌ها: مقدار هوموسیستئین (میانگین ± انحراف معیار) برای بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز µmol/l 36/6±52/18، برای بیماران آترواسکلروزی بدون دیابت µmol/l53/4±56/13 و برای بیماران دیابتی بدون آترواسکلروز µmol/l3/3±99/9 می‌باشد. ازنظر آماری تفاوت معنی‌داری بین سه گروه از بیماران وجودداشت (05/0< p).استنتاج: میزان هوموسیستئین بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز بیش‌تر از دو گروه دیگر بود. بالا بودن میزان هوموسیستئین ممکن است در شیوع بالای آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نقش داشته باشد.