مقایسه تاثیر آموزش چهره به چهره و پمفلت برمبنای مدل اعتقاد بهداشتی بر بکارگیری عوامل پیشگیری کننده از استئوپروز در زنان یائسه

استئوپروز شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان و یکی از بیماری‌های شایع دوران سالمندی است، که شیوع آن در زنان بالای 50 سال 30 درصد می‌باشد(1). سازمان جهانی بهداشت (1991)، استئوپروز را به عنوان چهارمین دشمن اصلی بشر و مهم‌ترین علت شکستگی استخوان در جهان گزارش کرد(2). حال آن‌که ساده‌ترین و ارزانترین راه مقابله با استئوپروز، انجام اقدامات پیشگیرانه است. ایجاد رفتارهای پیشگیرانه نیاز به داشتن اطلاعات و آگاهی دارد، که این مهم با آموزش دادن حاصل می‌گردد(3). آموزش منجر به افزایش توانایی افراد در تصمیم‌گیری‌های بهداشتی شده و در نهایت موجب تغییر رفتار می‌گردد. آموزشگران باید با توجه به محتوای و هدف آموزشی، زمان و خصوصیات فراگیران، بهترین روش را جهت آموزش به‌کار گیرند. آموزش چهره به چهره، یکی از موثرترین راه‌های تاثیرگذاری بر فراگیر می‌باشد، اما این نوع روش آموزشی نیاز مند صرف زمان زیادی است و در مراکز پر ازدحام میسر نمی‌باشد(5). لذا در جهت صرف زمان کم‌تر، نیاز به استفاده از روش‌های غیرحضوری است. یکی از این روش‌ها آموزش با پمفلت می‌باشد. پمفلت نوعی رسانه آموزشی کم حجم است که جهت تغییر دانش، نگرش یا آموزش یک مهارت رفتاری استفاده می‌شود(6). باتوجه به مطالعات اندک و نتایج متناقض مطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته، نیاز به انجام مطالعات بیشتر در زمینه آموزش با روش‌های کم هزینه و در دسترس مطرح است. لذا مطالعه‌‌ی حاضر با هدف مقایسه‌ی تاثیر آموزش چهره به چهره و پمفلت برمبنای مـدل اعتقـاد بهـداشتـی بـر بـه‌کارگیـری عوامـل