تاثیر استرس بی حرکتی مزمن و ژل رویال بر میزان هورمون های استروئیدی، کورتیزول و تغییرات بافتی رحم در موش سوری ماده

سابقه و هدف: استرس مزمن به عنوان حالتی شناخته شده است، که هومئوستاز بدن را به هم می‌زند و شامل تغییرات رفتاری و هورمونی قابل توجه است. در این مطالعه تغییرات هورمون‌های استروژن، پروژسترون، کورتیزول و تستوسترون و تغییرات بافتی ناشی از استرس بی‌حرکتی در شاخ رحم و نقش حفاظتی ژل رویال مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش‌ها: در این پژوهش 40 راس موش سوری ماده در 5 گروه 8 تایی شامل 1 کنترل 2 موش‌هایی که به مدت 63 روز، روزانه 2 ساعت تحت استرس بی‌حرکتی قرار گرفتند. گروه‌های 3، 4 و 5 که علاوه بر استرس بی‌حرکتی ژل رویال را به ترتیب در دوزهای 50 ، 100 و 200 mg/kg وزن موش به صورت خوراکی دریافت کردند، تقسیم شدند. در پایان تیمار موش‌ها آسان کشی شده و سرم جدا و سطح سرمی هورمون‌های کورتیزول، استروژن، پروژسترون و تستوسترون توسط روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت. قسمت شاخ رحم نیز جدا و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ‌آمیزی h e توسط میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفت.یافته‌ها: سطح سرمی هورمون‌های استروژن، کورتیزول و تستوسترون در گروه استرس بی‌حرکتی نسبت به گروه کنترل افزایش و میزان پروژسترون کاهش یافت. درگروه‌های دریافت‌کننده ژل رویال میزان استروژن، کورتیزول و تستوسترون کاهش و پروژسترون افزایش یافت. بررسی های بافتی شاخ رحم نیز نشان دهنده تغییرات بافتی در گروه استرس نسبت به گروه کنترل بود که در گروه های تیمار شده با ژل رویال این تغییرات کم و بافت رحم به گروه کنترل شبیه بود.استنتاج: ژل رویال باعث بهبود تغییرات هورمونی و بافتی ناشی از استرس بی‌حرکتی در موش‌های سوری ماده می‌شود.