تعیین میزان کروم، نیکل، مس و روی در بافت های کیلکای معمولی و آلوزا و ارزیابی خطر غذایی مصرف آن در سواحل جنوبی دریای مازندران

سابقه و هدف: توجه به کیفیت بهداشتی ماهی به عنوان بخش مهمی از منابع پروتئینی افزایش پیدا کرده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فلزات کروم، نیکل، روی و مس را در بافت عضله و پوست دو گونه ماهی خوراکی آلوزا (alosa caspica) و کیلکای معمولی (clupeonella cultiventris caspia) درحوضه جنوبی دریای مازندران در سال 1391 و نیز ارزیابی خطر غذایی ناشی از مصرف این گونه‌ها صورت گرفت.مواد و روش‌ها: پس از زیست‌سنج، ماهی‌های کیلکای معمولی (50 نمونه) و آلوزا (17 نمونه) به روش هضم اسیدی برای آنالیز آماده شدند. غلظت فلزات مورد مطالعه در نمونه‌های هضم شده با استفاده از دستگاه جذب اتمی thermo electron (gfs97, cambridge, uk) قرائت شد.یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون‌های آماری نشان داد که میزان کروم در بافت پوست آلوزا بیش‌تر از کیلکای معمولی بوده است (05/0>p). میزان روی در بافت پوست ماهی‌های کیلکای معمولی و آلوزا بیش‌تر از بافت عضله و نیز میزان کروم در بافت عضله کیلکای معمولی بیش‌تر از بافت پوست بود (05/0>p). میزان فلزات کروم و نیکل در گونه‌های مورد مطالعه از میزان مجاز ارائه شده توسط (who) world health organization تجاوز کرد.استنتاج: ارزیابی خطر غذایی مصرف گونه‌های مورد مطالعه نشان داد که مصرف آن‌ها با میزان کنونی خطری را متوجه مصرف‌کنندگان آن از نظر فلزات کروم، نیکل، روی و مس نخواهد کرد.