اثرات القایی و مهاری پرده آمنیون بر آنژیوژنز در یک مدل حیوانی

سابقه و هدف: پرده آمنیون نزدیک‌ترین لایه از بافت‌های خارج رویانی به جنین است که دارای دو سطح اپیتلیال و مزانشیمال می‌باشد. پرده آمنیون به خاطر داشتن فاکتورهای آنتی آنژیوژنیک و آنژیوژنیک می‌تواند سبب مهار و یا تحریک آنژیوژنز شود. در این راستا، نتایج ضد ونقیضی در مورد آنژیوژنز پرده آمنیون گزارش شده است. هدف از این تحقیق، بررسی آنژیوژنز پرده آمنیون و احتمال وابسته به سطح بودن آن می‌باشد.مواد و روش‌ها: پرده آمنیون با روش dorsal skinfold chamber به موش صحرایی پیوند زده شد. تعداد جوانه‌های رگی و رشد طولی مویرگ‌ها پس از 7 روز با روش میکروسکوپی در موجود زنده (microinvital microscopy) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل در بین گروه‌ها با روش anova مقایسه شد (tukey post test).یافته‌ها: هنگامی که سطح مزانشیمال در مجاورت بافت قرار داشت، تعداد جوانه‏های رگی و رشد طولی رگ‏ها نسبت به بافت کنترل زیاد شد. مجاورت سطح اپیتلیال اثر مهاری مشخصی در آنژیوژنز نشان داد. تعداد جوانه‏های رگی در مقایسه با بافت کنترل تفاوت زیادی نداشت، اما میزان رشد طولی رگ‏ها در مقایسه با گروه کنترل و گروهی که سطح مزانشیمال در مجاورت بافت حیوانی قرار داشت، کاهش یافته بود.استنتاج: پرده آمنیون در دو سمت اپیتلیال و مزانشیمال، خواص آنژیوژنیک وابسته به سطح از خود نشان می‏دهد که می‌تواند به خاطر داشتن فاکتورها و مارکرهای متفاوت باشد. تحریک و مهار آنژیوژنز توسط پرده آمنیون را می‌توان به عنوان دستاوردی در درمان بیماری‌های ایسکمیک یا سرطانی به کار گرفت.