بررسی اثر6 هفته بی تمرینی مطلق و نسبی بر سلامت وزنه برداران نخبه شهرستان زنجان

سابقه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 6 هفته بی‌تمرینی مطلق و نسبی بر سلامت(عملکرد، ترکیب بدنی و شاخص‌های قلبی) وزنه‌برداران نخبه شهرستان زنجان بود. یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که باید مورد توجه مربیان و ورزشکاران قرار گیرد، موضوع برگشت‌پذیری یا به عبارتی از دست دادن توانایی‌ها و سازگاری‌های به دست آمده در اثر تمرین، در زمانی است که ورزشکاران در مرحله بی‌تمرینی قرار می‌گیرند(6). بی‌تمرینی به عنوان یک پدیده اجتناب ناپذیر همواره در زندگی‏ ورزشی ورزشکاران رخ می‌دهد و بالطبع آثار منفی خود را متناسب با طول دوره بی‌تمرینی، بر روی عملکرد ورزشکاران خواهد گذاشت.مواد و روش ها: 20 وزنه‌بردار مرد نخبه با میانگین سنی 14/4± 55/24 سال، میانگین قد 01/11±80/173 سانتی‌متر و میانگین وزن بدن57/13± 35/79 کیلوگرم شهرستان زنجان که در سال اخیر در آمادگی خوبی به سر می‌بردند و دارای عناوین قهرمانی در سطح منطقه، استان و کشور بودند، به‌طور تصادفی به دو گروه بی‌تمرینی مطلق و نسبی تقسیم شدند و به مدت 6 هفته در معرض بی‌تمرینی مطلق و نسبی (یک جلسه تمرین در هفته) قرار گرفتند.یافته ها: آزمون t همبسته نشان داد که عملکرد، حجم ضربه‌ای، کسر تخلیه و توده خالص بدن هر دو گروه کاهش معنی‌داری(00/0= p) در مقایسه با پیش‌ از بی تمرینی داشته است. همچنین آزمون t در گروه های مستقل نشان داد که کاهش به وجود آمده در این شاخص‌ها در گروه بی‌تمرینی نسبی به‌طور معنی‌داری کم‌تر از گروه بی‌تمرینی مطلق بود. همچنین افزایش معنی‌داری در درصد چربی بدن و ضخامت دیواره بین بطنی در هر دو گروه به وجود آمد که بار دیگر افزایش گروه بی‌تمرینی مطلق به‌طور معنی‌داری بیش‌تر از گروه بی‌تمرینی نسبی بود.استنتاج: پژوهش حاضر نشان داد که 6 هفته بی‌تمرینی نسبی در مقایسه با بی‌تمرینی مطلق موجب حفظ معنی‌دار سلامتی می‌گردد. با این حال، این نوع بی‌تمرینی نسبی (یک جلسه تمرین در هفته) نیز نمی‌تواند از کاهش سلامت این ورزشکاران جلوگیری نماید و احتمالاً برای حفظ سلامتی وزنه‌برداران بازنشسته، جلسات تمرینی بیش‌تری مورد نیاز است.