بررسی تاثیر عصاره هیدروالکلی کافور بر فعالیت آنزیم های کبدی و بافت کبد موش های سوری نر مسموم شده با تیواستامید

سابقه و هدف: متابولیسم بسیاری از داروها و سموم در کبد انجام می‌شود، در جریان متابولیسم این مواد بسیاری از آن‌ها باعث ایجاد مسمومیت کبد می‌شوند، بنابراین شناخت گیاهانی که باعث ایجاد مقاومت کبد در برابر این متابولیت‌های سمی خواهند شد، حائز اهمیت است. در این مطالعه اثر عصاره کافور بر کبد موش‌های سوری نر مسموم شده با تیواستامید بررسی شده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی از 30 موش‌های سوری نر بالغ در 3 گروه 10 تایی استفاده شد. در مرحله اول گروه اول و دوم فقط آب و غذا و گروه سوم کافور با دوز mg /kg8/11 دریافت کردند، سپس از 5 موش در هر گروه خونگیری از قلب به عمل آمد و بافت کبدشان جدا گردید. در مرحله دوم موش‌های باقیمانده گروه دوم و سوم طی دو روز متوالی با تیواستامید با دوز mg/kg 50 مسموم شدند. نهایتاً خون‌گیری از قلب موش‌ها انجام و بافت کبدشان جدا شده و مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج به دست آمده نشان دهنده افزایش سطح آنزیم‌های sgpt وsgot در گروه سوم قبل از تزریق تیواستامید و در گروه دوم بعد از تزریق تیواستامید (001/0< p). می‌باشد، از طرفی کاهش معنی‌دار آنزیم sgpt در گروه دوم بعد از تزریق تیو استامید مشاهده شد (05/0< p). در بافت کبد گروه تیمار شده با کافور نسبت به گروه دوم آسیب کم‌تری مشاهده گردید.استنتاج: با توجه به نزدیک شدن میانگین فعالیت sgpt در گروه تیمار شده با کافور بعد از تزریق تیواستامید به گروه کنترل و همچنین مشاهده آسیب کم‌تر سلول‌های بافت کبد در گروه سوم نسبت به گروه دوم می‌توان به این نتیجه رسید که کافور با دوز مناسب می‌تواند تاثیر حفاظتی روی کبد داشته باشد. تحقیقات بیش‌تر جهت استفاده حفاظتی از این ماده در دوزهای متفاوت پیشنهاد می‌شود.