بررسی بروز کم‌شنوایی حسی عصبی نوزادان بستری شده در بخش‌های نوزادان و مراقبت‌های ویژه نوزدان مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان

سابقه و هدف: نقص شنوایی نوعی معلولیت پنهان و یکی از شایع‌ترین ناهنجاری‌های بدو تولد می‌باشد و اثرات زیان‌باری بر رشد گفتار، زبان و شناخت دارد. در این مطالعه، به بررسی میزان بروز کم‌شنوایی حسی عصبی و شناسایی برخی عوامل خطر دخیل در بروز این بیماری در نوزادان بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان طی سال 91 1390 پرداخته شد.مواد و روش‌ها: مطالعه تحلیلی حاضر از نوع کوهورت (هم‌گروهی) آینده‌نگر بود و در آن 870 نوزاد با روش نمونه‌گیری غیر تصادفی از میان نوزادان بستری شده در بخش‌های نوزادان و مراقبت‌های ویژه نوزادان (neonatal intensive care unit یا nicu) طی سال‌های 91 1390 انتخاب شدند. پس از تکمیل چک لیست مشخصات فردی و بالینی، نوزادان با استفاده از دستگاه پاسخ شنوایی ساقه مغز اتوماتیک (automated auditory brainstem response یا aabr) تحت شنوایی‌سنجی قرار گرفتند و در طی مدت بستری پیگیری شدند و دوباره هنگام ترخیص تحت aabr قرار گرفتند. در صورت مختل بودن پاسخ شنوایی ساقه مغز توسط دستگاه پاسخ شنوایی ساقه مغز (abr)، کم‌شنوایی تایید می‌شد.یافته‌ها: میانگین سنی نوزادان در زمان بستری، 86/4 ± 75/3 روز و 2/56 درصد آن‌ها مونث بودند. بروز کاهش شنوایی حسی عصبی در نوزادان تحت بررسی 4/3 درصد محاسبه شد. بین ابتلا به کم‌شنوایی و متغیرهایی مانند وزن هنگام تولد، نمره apgar دقیقه 1 و 5، سطح سرمی بیلی‌روبین، ونتیلاسیون مکانیکی و مدت دریافت آن اختلاف آماری معنی‌داری وجود داشت (05/0 > p)، اما بین کم‌شنوایی و متغیرهایی همچون متوسط سن نوزاد، جنسیت، نوع زایمان، سن مادر و تعداد دفعات تعویض خون اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 < p). استنتاج: بروز کم‌شنوایی حسی عصبی در نوزادان بستری در این مطالعه تا حدود زیادی با نتایج سایر مطالعات انجام شده در ایران و سایر کشورها مشابهت دارد. کنترل مناسب عوامل خطر مادر در دوران بارداری و پیشگیری به موقع از علل ناهنجاری‌ها و دیسترس جنینی، می‌تواند نقش بسزایی در کاهش بروز نقص شنوایی نوزادان داشته باشد.