بررسی شیوع تشنج و عوامل مرتبط در نوزادان بستری در بخش نوزادان بیمارستان بوعلی و امام خمینی شهر ساری

سابقه و هدف: تشنج یکی از مشکلات شایع دوره نوزادی و گاهی اولین علامت اختلال عملکرد نورولوژیک در نوزادان می‌باشد. تشنج نوزادی در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع می‌تواند همراه با افزایش مرگ و میر و عوارض عصبی ماندگار باشد و از طرف دیگر در بسیاری از موارد می‌توان به علت بیماری دست یافت و بر اساس آن طول مدت درمان و پیش‌آگهی بیماری را تعیین کرد؛ بنابراین مطالعه حاضر به منظور بررسی شیوع تشنج و علل مرتبط با آن در نوزادان انجام گرفت.مواد و روش‌ها: در مطالعه مقطعی توصیفی حاضر، 174 نوزاد با تشخیص اولیه تشنج نوزادی که در بخش‌های نوزادان و مرکز مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان بوعلی سینا و امام خمینی ساری بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص تشنج بر اساس شرح‌حال بیان شده والدین یا پرسنل بخش نوزادان و یا مشاهده مستقیم توسط پزشک و مطابقت آن با معیارهای mizrahi و kellaway صورت گرفت. نتایج حاصل شده توسط آمار توصیفی تحلیل گردید و 05/0 > p به عنوان سطح معنی‌داری در نظر گرفته شد.یافته‌ها: شیوع تشنج در نوزادان بستری 4/12 درصد و شایع‌ترین علت تشنج، آنسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک بود. بیشترین زمان بروز تشنج در نوزادان طبیعی، 3 روز اول و در نوزادان نارس، روز اول زندگی بود. شایع‌ترین نوع تشنج از نوع کلونیک فوکال و از نظر شیوع جنسی، ارجحیت با نوزادان پسر بود. از نظر میزان پاسخ به درمان، 62 درصد بیماران با یک داروی ضد تشنج و 38 درصد نیازمند بیش از یک دارو جهت کنترل تشنج بودند.استنتاج: آسفیکسی شایع‌ترین علت تشنج نوزادی می‌باشد و نارس بودن و وزن کم موقع تولد موجب افزایش خطر تشنج می‌گردد؛ بنابراین مطالعات بیشتری جهت پی بردن به علل به وجود آورنده و راه‌های کاهش عوامل خطر تشنج توصیه می‌شود.