شیوع اختلالات شنوایی بین کودکان 6 3 ساله مهدکودک‌های شهر تهران

سابقه و هدف: هر گونه نقص قابل توجه در عملکرد حس شنوایی، مشکلاتی را در برقراری ارتباط و سازگاری با محیط ایجاد می‌کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع اختلالات شنوایی در کودکان 3 تا 6 ساله مهدکودک‌های شهر تهران در سال 1391 بود.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی به روش مقطعی بود که بر روی 897 کودک (465 دختر و 432 پسر) صورت گرفت. نمونه‌گیری به صورت تصادفی انجام شد. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم‌شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکوپی، غربالگری تون خالص و آزمون ایمیتانس صورت گرفت.یافته‌ها: از بین نمونه‌ها 3/12 درصد ناهنجاری مجرای گوش، 3/21 درصد اختلال پرده تیمپان، 4/20 درصد تمپانوگرام ناهنجار، 6/27 درصد عدم وجود رفلکس صوتی و 3/13 درصد کم‌شنوایی داشتند. کم‌شنوایی در 7/11 درصد از نوع انتقالی، در 2/1درصد از نوع حسی عصبی و در 4/0 درصد از نوع آمیخته بود. کم‌شنوایی در 3/13 درصد از کودکان از نوع کم‌شنوایی خفیف تا متوسط گزارش گردید و موردی از کم‌شنوایی شدید تا عمیق مشاهده نشد. 244 نفر از کودکان (2/27 درصد) نیازمند اقدامات درمانی و 18 نفر (2 درصد) نیازمند اقدامات توان‌بخشی بودند. میزان آگاهی والدین و مربیان از وجود کم‌شنوایی به ترتیب 2/2 و 9/0 درصد بود که در سطح پایینی قرار داشت.استنتاج: نظر به وجود درصد بالایی از کودکان نیازمند به اقدامات درمانی، تاثیر اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و اهمیت تشخیص و مداخله زودهنگام در موارد وجود کم‌شنوایی، اجرای برنامه‌های توان‌بخشی شنوایی، آگاه نمودن مسوولین، مربیان مهدکودک‌ها و والدین کودکان و انجام دوره‌های برنامه غربالگری شنوایی در سنین پایین پیشنهاد می‌شود.