بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید در غرب مازندران در سال 1392

سابقه و هدف: کیفیت زندگی در سال های گذشته علاوه بر بهداشت، در تحقیقات بالینی نیز مورد توجه قرار گرفت و برای ارزیابی آن در جمعیت‌های عمومی و بیماران آرتریت روماتوئید ابزارهای زیادی مانند sf-36 ارائه شد. هدف این مقاله تعیین نمرات کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بیماران آرتریت روماتوئید درغرب مازندران می‌باشد.مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی است. حجم نمونه شامل 165 نفر مبتلا به این بیماری است که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انجام شد. جامعه پژوهش تمام مراجعه‌کنندگان به درمانگاه روماتولوژی و مطب متخصصین روماتولوژیست بودند. روش گردآوری داده‌ها مصاحبه و خود گزارش دهی افراد و مشاهده پرونده ها بود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه فارسی sf-36 بود. سپس توسط نرم افزارspss v.17 با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه و آزمون های t و آنالیز واریانس برای مقایسه نمرات در گروه های مختلف استفاده گردید.یافته‌ها: از 165 نفر از مبتلایان به آرتریت روماتوئید، تعداد 145 نفر (9/87 درصد) زن و 126 نفر (3/76 درصد) شهری و 140 نفر (8/84 درصد) متاهل بودند. میانگین (انحراف معیار) سن بیماران برابر 5/51 (11) سال بوده است. میانگین نمرات کیفیت زندگی در حیطه های عملکرد جسمانی، سرزندگی و شادابی و سلامت عمومی بین زن و مرد تفاوت معنی‌دار داشت و در بقیه حیطه ها مشابه بودند. میانگین نمرات درد، محدودیت جسمی، تصور سلامتی در زنان از بقیه حیطه‌ها پایین‌تر بود. از نظر محل سکونت، هر هشت مولفه در ساکنین شهر و روستا تفاوت معنی‌دار نداشت. با استفاده از آنالیز واریانس مشخص شد که به جز حیطه های محدودیت احساسی (055/0= p) و درد (087/0= p) بقیه مولفه ها با گروه های سنی ارتباط معنی‌دار داشتند (05/0< p). در تحلیل همبستگی و رگرسیون مشاهده شد که طول بیماری با همه ی مولفه ها همبستگی منفی و معنی دار دارد ( از32– درصد تا 11– درصد) و سن با همه ی مولفه ها همبستگی منفی و معنی‌دار در سطح 22 درصد تا 39 درصد و به صورت معکوس دارد.استنتاج: کیفیت زندگی بیماران آرتریت روماتوئید ابعاد متفاوت دارد و میزان نمرات کیفیت زندگی بیماران مربوط به سلامت جسمانی در سطح پایین تر و در بخش های سلامت روانی و اجتماعی در سطح بالاتری قرار داشتند. بنابراین ابتلا به بیماری مزمن آرتریت روماتوئید در ابعاد مختلف کیفیت زندگی اثر منفی داشته و چون این ابعاد از هم مستقل نیستند، متغیرهای مختلف اقتصادی و اجتماعی و جمعیتی افراد اثرات متفاوتی بر ابعاد کیفیت زندگی دارند. لذا برنامه ریزی صحیح و متناسب با شرایط بیماران لازم است تا در روند درمان و کنترل عوارض بیماری و ارتقائ کیفیت زندگی آن ها موثر باشد