نگرش به مشوق‌های دولتی در خصوص فرزندآوری و ارتباط آن با ترجیحات باروری در زوجین مراجعه کننده به مراکز بهداشت دارای مرکز مشاوره پیش از ازدواج در شهر مشهد

زمینه و هدف: با توجه به کاهش شدید میزان باروری کل در ایران نسبت به سه دهه قبل و تغییر سیاست‌های جمعیتی کشور در سال 1391 و پیشنهاد ارائه مشوق‌های دولتی برای فرزندآوری، مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش به مشوق‌های دولتی فرزندآوری و ارتباط آن با ترجیحات باروری در زوجین در آستانه ازدواج، در شهر مشهد، در سال 1392 انجام شد.روش کار: در یک مطالعه مقطعی 450 زوج مراجعهکننده به مراکز بهداشت پیش از ازدواج در شهر مشهد به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های ترجیحات باروری میلر و نگرش به مشوق‌های دولتی در خصوص فرزندآوری گردآوری و با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون تی مستقل تحلیل شدند.یافته‌ها: میانگین نمره تمایل به فرزندآوری در زوجین بر اساس مقیاس درجه‌بندی عددی از (1 تا 10) معادل 2.88± 5.58، میانگین تعداد دلخواه فرزند 1.11± 2.37 و میانگین فاصله دلخواه ازدواج تا تولد فرزند اول 20.64± 31.01 ماه بود. نگرش به مشوق‌های دولتی در خصوص فرزندآوری با میل به فرزندآوری (p<0.001) و تعداد دلخواه فرزند (p<0.001) رابطه معکوس و با فاصله دلخواه ازدواج تا تولد فرزند اول (p<0.001) رابطه مثبت و معناداری داشت.نتیجه‌گیری: یافته‌ها حکایت از تمایل اکثر زوجین به دو فرزندی و تمایل به فاصله‌گذاری نسبتاً طولانی بین ازدواج تا تولد فرزند اول دارد. یافته‌ها بیانگر نگرش مثبت به تاثیر مشوق‌های دولتی برای فرزندآوری در زوجینی بود که تمایل به باروری کمتر و تاخیر در شروع فرزندآوری ترجیح داشتند.