تاثیر تاب آوری در بیماران قلبی- عروقی بستری در بیماران بستری شده در بیمارستان

سابقه و هدف: امروزه در مطالعه پدیده‌ها و مسائل انسانی، به وحدت و یکپارچگی جنبه های زیستی و روانی-اجتماعی بیش‌تری پی می‌بریم. دیگرتفکیک بین جنبه‌های عضوی و کارکردی تقسیم درستی به نظر نمی‌رسد. بر اساس این تعامل است که مشکلات جسمانی، عوارض روانی اجتماعی را ایجاد می‌کند و عوامل روانی اجتماعی نیز به نوبه خود بر جسم انسان تاثیر می‌گذارند. بیماری های قلبی عروقی نمونه بارز تاثیرات متقابل جسم و روان در فرآیند پدیدآیی بیماری هستند. در این گونه بیماری‌ها بروز و تشدید اختلال جسمانی، از مسائل هیجانی و مشکلات روانی اجتماعی سرچشمه می گیرد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر ویژگی شخصیتی تاب آوری در بیماران قلبی است.مواد و روش ها: این مطالعه (علی- مقایسه ای) بر روی کلیه بیماران قلبی عروقی بیمارستان های فاطمه الزهرا و نیمه شعبان، و تعدادی افراد سالم انجام شد. نمونه آماری این تحقیق232 نفر بود که تعداد87 نفر افراد سالم، 77نفر از بیماران قلبی عروقی(سکته‌ای) و 68 نفر بیماران قلبی غیر سکته‌ای بستری بودند که براساس روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تاب آوری کانرودیویدسون (cd-risc) استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق حاکی از آن است که افراد سالم در تاب آوری نمره بالاتری را کسب کرده اند، اما بیماران قلبی عروقی در تاب‌آوری نمره پایین‌تری داشتند. جداول رگرسیونی نشان می‌دهد که دو متغیر تاب‌آوری و سبک های مقابله‌ای تاثیر معنی‌داری در بروز تشدید بیماری‌های قلبی داشته‌اند و هر یک از آن‌ها دارای وزن های متفاوتی هستند. ضرایب تاثیر استاندارد موجود در جدول نشان می دهد که متغیر تاب آوری با ضریب تاثیر رگرسیونی (6 /0- β=)، قوی ترین پیش بینی کننده بیماران قلبی می باشد.استنتاج: یافته‌های به‌دست آمده نشان می‌دهد که بین ویژگی شخصیتی تاب آوری با بیماری قلبی رابطه معنی‌داری وجود دارد و هم‌چنین تفاوت معنی داری، بین افراد سالم و بیماران قلبی عروقی از نظر سطح تاب آوری مشاهده شده است.