کیفیت زندگی و سرنوشت بیماران دیابتی دچار قطع عضو اندام تحتانی

سابقه و هدف: یکی از عوارض عمده در بیماران مبتلا به دیابت آمپوتیشن می‌باشدکه می‌تواند جنبه‌های مختلف زندگی افرادرا تحت تاثیر قرار بدهد. هدف از انجام این تحقیق پی بردن به سرنوشت بیماران دیابتی دچار آمپوتیشن اندام تحتانی و کیفیت زندگی آنها می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه آینده‌نگر که در بیمارستان حضرت رسول تهران از سال 1388 الی 1392 انجام شد،121 بیمار شناخته شده دیابت تیپ2 که تحت آمپوتیشن اندام تحتانی در سطوح مختلف قرار گرفته بودند به مدت 4 سال مورد پیگیری قرار گرفتند. برای تعیین کیفیت زندگی از پرسشنامۀ sf-12استفاده گردید و میزان مورتالیته و علت آن در این مدت ثبت شد. به‌وسیلۀ نرم افزار spss متغیر های کیفی با آزمون کای دو و متفیر های کمی با آزمون تی مستقل ارزیابی شدند. مقادیر کم‌تر از 05/0 معنی دار درنظر گرفته شدند.یافته ها: مورتالیتۀ 4 سالۀ بیماران دیابتی دچار آمپوتیشن 36درصد برآورد می شود. بیماری های قلبی عروقی(4/63درصد)، مشکلات کلیوی (6/14 درصد)، حوادث مغزی (2/12 درصد) و عفونت (8/9 درصد) شایع‌ترین علل مورتالیته در این بیماران می‌باشند. مورتالیته در این بیماران به محل آمپوتیشن و تعداد آمپوتیشن ها ارتباطی نداشت ولی با مقدار مصرف انسولین ارتباط مستقیم داشت. امتیاز کیفیت زندگی هم در هر دو عملکرد جسمانی و روان در بیماران فوت شده پایین تر از بیماران در قید حیات بود( به ترتیب 03/0 و 009/0) اما در ارتباط با تعداد آمپوتیشن‌ها، اختلاف فقط در سلامت روان معنی دار بود(00/0).استنتاج: بیماران دیابتی دچار آمپوتیشن باید به دقت از نظر عوارض دیابت کنترل شوند و از آن‌جایی که آمپوتیشن‌ اندام تختانی به خصوص در بخش روان بیمار تظاهر می‌کند بهتر است در ویزیت‌های بیماران، به طور روتین مشاوره‌های روان‌پزشکی نیز اضافه گردد.