رفتارهای دلبستگی پدر به جنین و عوامل مرتبط با آن

چکیدهسابقه و هدف: رفتارهای دلبستگی پدر به جنین نوعی احساس عشق و علاقه عمیق پدر نسبت به کودک متولد نشده طی دوران بارداری همسرش می‌باشد. این رفتارها نقش مهمی را در پذیرش هویت پدری، پیامد مطلوب بارداری و رشد و تکامل کودک آینده ایفا می‌کند. شدت این رفتارها در پدران با یکدیگر متفاوت و ناشی از عوامل مختلف است. هدف از انجام این مطالعه تعیین رفتارهای دلبستگی پدر به جنین و برخی عوامل مرتبط با آن می‌باشد.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی در 12 مرکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.400 پدر که همسرانشان در هفته‌های 20 تا 40 بارداری بودند در این پژوهش شرکت کردند. ابزار گرداوری داده‌ها 2 پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه رفتارهای دلبستگی پدر به جنین بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آنوا، پست هوک، ضریب همبستگی پیرسون و تی تست استفاده شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که زبان و گویش فارسی، سن و تحصیلات بالای پدر، سن بارداری همسر، تمایل قبلی به بچه‌دار شدن، رضایت از جنسیت جنین و افزایش تعداد جلسات شرکت پدر در سونوگرافی‌های همسر با افزایش رفتارهای دلبستگی پدر به جنین ارتباط معنی‌دار دارد. وجود ناهنجاری در جنین، سابقه ازدواج قبلی، استعمال دخانیات، افزایش تعداد فرزندان و بارداری پرخطر همسر، با کاهش رفتارهای دلبستگی پدر به جنین ارتباط داشته است. هم‌چنین بین نسبت فامیلی با همسر، سابقه نازایی، نوع سونوگرافی، سابقه سقط و مرده‌زایی، شرکت پدر در کلاس‌های آمادگی برای زایمان و رفتارهای دلبستگی پدر به جنین ارتباط معناداری یافت نشد.استنتاج: با توجه به موانع و عوامل موثر بر رفتارهای دلبستگی پدر به جنین، می‌توان با انجام آموزش‌ها و مشاوره‌های مرتبط با آن بستر لازم را جهت افزایش دلبستگی و به‌طبع افزایش نقش پدر طی مراقبت‌های دوران بارداری همسرش فراهم ساخت.