کاربرد نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محیط های آبی

سابقه و هدف: ورود مستمر آنتی‌بیوتیک‌ها به محیط عامل مشکلات بالقوه بسیاری هم‌چون مقاومت میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا می‌باشد. از این روی محققین به دنبال روش‌های کاهش و حذف آنتی‌بیوتیک‌ها در فاضلاب‌های بیمارستانی و آب‌های آلوده می‌باشند. آموکسی‌سیلین یک آنتی‌بیوتیک پر مصرف در درمان عفونت‌ها می‌باشد که تقریبا بخش عمده آن به صورت غیر متابولیزه دفع، وارد فاضلاب و در نهایت وارد محیط زیست می‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی نانولوله‌های کربنی چند دیواره در حذف آموکسی سیلین از محیط‌های آبی انجام گردید.مواد و روش‌ها: در تحقیق تجربی حاضر، کارایی نانولوله‌های کربنی چند دیواره در حذف آموکسی‌سیلین با بررسی تغییرات پارامترهای ph (4 تا10)، غلظت یونی (0 تا1/0 مول در لیترکلرید سدیم) و دوز جاذب (4/0تا 8/1 گرم در لیتر) در سیستم ناپیوسته انجام گرفت. در نهایت مدل‌های ایزوترمی و سینتیک‌های جذب بررسی گردید.یافته‌ها: نتایج نشان داد که حداکثر کارایی حذف آموکسی سیلین در 8ph= می‌باشد. هم‌چنین افزایش غلظت یونی باعث کاهش و افزایش دوز جاذب موجب افزایش میزان حذف شد. داده‌های تعادلی جذب با ایزوترم لانگموئر (9108/0r2=) و سینتیک جذب با معادله سینتیکی درجه دو مطابقت بهتری نشان داد.استنتاج: با توجه به نتایج حاصل می‌توان نانولوله‌های کربنی چند دیواره را به عنوان جاذب قابل قبولی در حذف آنتی‌بیوتیک آموکسی‌سیلین از محیط‌های آبی در نظرگرفت.