بررسی شرایط لوله‌گذاری تراشه بدون شل کننده عضلانی با پروپوفول، مپریدین و دوزهای پایین رمی‌فنتانیل

سابقه و هدف: استفاده از دوزهای بالای رمی‌فنتانیل و پروپوفول به طور معمول شرایط مطلوبی را جهت لوله‌گذاری تراشه فراهم می‌سازد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شرایط لوله‌گذاری تراشه با مپریدین، پروپوفول و دوزهای پایین رمی‌فنتانیل (5/1-1 میکروگرم بر کیلوگرم) صورت گرفت.مواد و روش‌ها: پس از تزریق پیش داروی مپریدین و میدازولام، 60 بیمار تحت عمل جراحی ارتوپدی به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به بیماران گروه اول رمی‌فنتانیل با دوز 1 میکروگرم بر کیلوگرم و به بیماران گروه دوم رمی‌فنتانیل با دوز 5/1 میکروگرم بر کیلوگرم تزریق و لوله‌گذاری تراشه 90 ثانیه پس از القای بیهوشی با پروپوفول انجام شد. سپس شرایط لوله‌گذاری با توجه به وضعیت لارنگوسکوپی، طناب‌های صوتی، شلی فک و سرفه به حالت‌های عالی، خوب و بد تقسیم گردید.یافته‌ها: شرایط لوله‌گذاری در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (560/0 = p). فشار خون متوسط و ضربان قلب نسبت به مقادیر پایه در دو گروه تفاوت معنی‌داری را نشان داد (001/0 = p)، اما موردی از افت فشار خون و کاهش ضربان قلب که نیاز به مداخله درمانی داشته باشد گزارش نشد. استنتاج: استفاده از مپریدین با دوزهای پایین رمی‌فنتانیل (5/1-1 میکروگرم بر کیلوگرم) و پروپوفول شرایط عالی و خوبی را جهت لوله‌گذاری تراشه در بیماران سالم فراهم می‌سازد.