میزان زنده‌مانی نوتروفیل خون محیطی به دنبال تیمار با سلول‌های ‏بنیادی مزانشیمال رت

سابقه و هدف: سلول‌های بنیادی مزانشیمال (‏mesenchymal stem cells‏ یا ‏mscs‏) به دلیل سهولت خالص‌سازی، تکثیر و ‏خاصیت تنظیم سیستم ایمنی، منبع مناسبی برای سلول درمانی می‌باشند. این مطالعه به منظور بررسی اثر ‏mscs‏ بر زنده‌مانی نوتروفیل ‏انجام گرفت.‏مواد و روش‌ها: سلول مزانشیمال از مغز استخوان فمور و تیبیا رت 8-6 هفته استحصال شد و در محیط کشت ‏dmem‏ ‏‏(‏dulbecco's modified eagle's medium‏) کشت داده شد. سلول مزانشیمال پس از بلوغ، با نوتروفیل جدا شده از خون محیطی ‏رت به مدت 1 ساعت و در دمای 37 درجه سانتی‌گراد انکوبه گردید. زنده‌مانی نوتروفیل در انکوباسیون‌های 6 و 24 ساعته با ‏mscs‏ به ‏روش فلوسیتومتری و با استفاده از نرم‌افزار ‏an/pi‏ (‏annexin/propidium iodide‏) اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ‏spss‏ و آزمون‌های ‏anova‏ و ‏tukey‏ در سطح معنی‌داری 05/0 > ‏p‏ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.‏یافته‌ها: در انکوباسیون 6 ساعته نوتروفیل با ‏mscs، درصد سلول‌ سالم به طور معنی‌داری کاهش و میزان آپوپتوز نسبت به گروه ‏شاهد افزایش یافت و افزایش نکروز سلولی نسبت به گروه شاهد معنی‌دار نبود. در انکوباسیون 24 ساعته نوتروفیل با ‏mscs، درصد ‏سلول سالم به طور معنی‌داری افزایش و میزان آپوپتوز نسبت به گروه شاهد کاهش داشت و کاهش نکروز سلولی در گروه‌های تیمار ‏نسبت به گروه شاهد معنی‌دار نبود (05/0 > ‏p‏).‏استنتاج: علاوه بر اهمیت بالینی ‏mscs، برخی جنبه‌های مهم بیولوژیک شامل خودنوزایی، تکثیر و اثرات تنظیمی ایمنی آن‌ها، ‏پتانسیل مهمی برای درمان می‌باشد.‏