ارزیابی نشانگرهای سطحی و ژن‌های وابسته به آن‌ها در سلول‌های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بند ناف انسانی

سابقه و هدف: ژله وارتون بند ناف منبع غنی و در دسترسی از سلول‌های بنیادی است که قدرت تکثیر و تمایز بالایی دارد. هدف از ‏تحقیق حاضر، ارزیابی نشانگرهای سطحی و ژن‌های وابسته به آن‌ها در سلول‌های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون بود.‏مواد و روش‌ها: قطعاتی از ژله وارتون بند ناف انسانی تشریح و در محیط ‏dmem‏ (‏dulbecco's modified eagle's ‎medium‏) حاوی سرم جنین گاوی (‏fetal bovine serum‏ یا ‏fbs‏) 20 درصد کشت داده شد. سپس آن دسته از سلول‌های بنیادی ‏مهاجرت کرده از کناره‌های این قطعات دوباره در محیط ‏dmem‏ حاوی ‏fbs‏ 10 درصد کشت و پاساژ داده شدند. در نهایت، ‏نشانگرهای سطحی و ژن‌های وابسته به آن‌ها در سلول‌های بنیادی مزانشیمی ژله وارتون به روش فلوسایتومتری و نیز ‏rt-pcr‏ ‏(‏reverse-transcriptase polymerase chain reaction‏) مورد بررسی قرار گرفت.‏یافته‌ها: 7-5 روز بعد از کشت، سلول‌های بنیادی شروع به مهاجرت از قطعه بافتی کشت داده شده کردند و پس از 18-16 روز به ‏تراکم سلولی 80 درصد رسیدند. مشاهدات میکروسکوپی سلول‌های بنیادی در کشت اولیه دو جمعیت متفاوت، سلول‌های شبه ‏فیبروبلاستی و شبه اندوتلیالی پهن را نشان داد. تحلیل فلوسایتومتری به روش رنگ‌آمیزی دوگانه بیان نشانگرهای سطحی 44‏cd، ‏‏73‏cd، 90‏cd‏ و 105‏cd‏ و عدم بیان 34‏cd‏ و 45‏cd‏ را در این سلول‌ها به تصویر کشید. یافته‌های ‏rt-pcr‏ نیز نشان داد که بیان ‏این نشانگرها در پاساژهای مختلف تغییری نکرد.‏استنتاج: سلول‌های بنیادی ژله وارتون از مورفولوژی سلول‌های مزانشیمی برخوردار هستند و نشانگرهای سطحی مربوط به آن‌ها را ‏بیان می‌کنند. هم‌زمان، نشانگرهای سطحی سلول‌های بنیادی خون‌ساز در آن‌ها بیان نمی‌شود.‏