برآورد پارامترهای دوزیمتری پلاک های چشمی 106Ru/106Rh در براکی تراپی تومورهای ملانومای کوچک Uvea با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو

سابقه و هدف: اپلیکاتورهای مقعر چشمی با منبع بتازای روتنیوم- 106 در براکی‌تراپی تومورهای درون‌چشمی دارای استفاده بسیار وسیعی هستند و همین امر باعث شده است تا نیاز به دانستن توزیع دوز دقیق ناشی از تابش بتای این پلاک‌ها به تومور و بافت‌های سالم مجاور آن بیش‌تر حس شود. هدف این پژوهش محاسبه سه‌بعدی توزیع دوز سه پلاک cca، ccb، و cgd در یک مدل چشم انسان با استفاده از کد mcnp-4c، جهت درمان ملانوم uvea با ضخامت 5 میلی‌متر از سطح صلبیه چشم است.مواد و روش‌ها: در این راستا قسمت‌های مختلف چشم اعم از صلبیه، مشیمیه، شبکیه، قرنیه و غیره و هم‌چنین پلاک‌های 106ru با مشخصات واقعیشان در کد، شبیه‌سازی گردید و میزان آهنگ دوز برای سه پلاک در بافت تومور و هم‌چنین بافت‌های حساس چشم مورد مطالعه قرار گرفته شد.یافته‌ها: براساس نتایج به دست آمده و هم‌چنین اصل alara در براکی تراپی که هدف آن رساندن دوز ماکزیمم به بافت توموری و دوز مینیمم به بافت‌های سالم اطراف تومور است، آگاهی کامل از شکل و سایز تومور، قبل از استفاده از این پلاک‌ها برای درمان، الزامی بوده و در جهت کمینه‌سازی دوز ناخواسته بافت‌های سالم مجاور، استفاده از پلاک ca در درمان تومورهای کوچک، تا عمق 5 میلی‌متر توصیه می‌گردد.استنتاج: پلاک cca با کم ترین میزان جذب دوز در بافت‌های سالم اطراف تومور مانند لنز و صلبیه چشم به ازای دوز یکسان تومور، دارای نتایج بهتر درمانی نسبت به دیگر پلاک‌های مورد مطالعه بوده و در نتیجه برای درمان تومورهای کوچک، استفاده از این نوع پلاک توصیه می‌شود.