بررسی تاثیر نوع و مقدار پلیمر بر قدرت مخاط چسبی و سرعت آزادسازی دارو از فیلم های مخاط چسب داخل گونه ای دیکلوفناک سدیم

زمینه و هدف : دارورسانی داخل گونه ای یک جایگزین مناسب برای تجویز دارو از راه خوراکی و یک روشمناسب تجویز ، جهت عملکرد سیستمیک و موضعی دارو است. جذب عوامل درمان ی از حفره ی دهان باعث ورود مستقیماین عوامل به گردش خون سیستمیک می شود. بنابراین از اثر گذر اول کبدی و تخریب گوارشی ممانعت به عمل م ی آید .هدف از این مطالعه، توسعه و توصیف فیلم های داخل گونه ای دیکلوفناک سدیم بوده است.مواد و روش ها : فیلم های داخل گونه ای د یکلوفناک سدیم با استفاده از روش تبخیر حلال تهیه شدند . اودراژیتبه عنوان k و پلی وینیل پیرولیدون 25 k4 m به عنوان پلیمر تشکیل دهنده فیلم و هیدروکسی پروپیل متیل سلولز l 100 -55پلیمرهای مخاط چسب مورد استفاده قرار گرفتند . تاثیر مقدار و نوع پلیمر در سرعت آزادسا زی دارو، سرعت تورم،فرسایش و قدرت مخاط چسبی فیلم ها بررسی شد.باعث کاهش سرعت رهش دارو می شود اما اضافه نمودن پلی k4 m یافته ها : افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولزباعث افزایش سرعت آزادسازی دارو می گردد. افزودن پلیمرهای هیدروفیل افزایش قابل توجهی در k وینیل پیرولیدون 25باعث کاهش درصد فرسایش و افزایش k4 m درصد تورم فیلم ها دارد . هم چنین افزودن هیدروکسی پروپیل متیل سلولزقدرت مخاط چسبی می گردد.استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که فیلم های داخل گونه ای اودراژیت به خوبی م ی تواند به عنوان حامل مخاط چسبدر دارور سانی داخل گونه ای سیستمیک برای داروهای با متابولیسم بالای گذر اول کبدی، مورد استفاده قرار گیرد . هم چنیننتایج به دست آمده از این مطالعه، اثر پلیمرهای هیدروفیل بر الگوی رهش دارو و دیگر خصوصیات فیل مها را اثبات می کند.