بررسی اثر درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی سینژن مشتق از مغز استخوان در فرم استقرار یافته بیماری انسفالومیلیت خود ایمن تجربی

چکیدهزمینه و هدف: استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی آلوژن و زنوژن در درمان بیماری انسفالومیلیت خودایمن تجربی (exprimental autoimmune encephalougelitis)، نتایج مطلوبی در پی داشته است. اما استفاده از نوع سینژنیک این سلول‌ها، به خصوص در فرم استقرار یافته eae، در برخی موارد با نتایج متناقضی همراه بوده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر درمانی سلول‌های مزانشیمی سینژن مشتق از مغز استخوان، در مدل موشی بیماری eae بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- مداخله‌ای، به موش‌های 6 c57bl/ مبتلا به eae، در دو نوبت یک‌میلیون سلول مزانشیمی تزریق شد. شدت علایم بالینی در موش‌ها روزانه بررسی و طبق معیارهای استاندارد نمره‌دهی شد. یک هفته پس از آخرین تزریق، تمامی موش‌ها به منظور انجام آزمایش‌های سنجش سایتوکاینی و هیستوپاتولوژی کشته شدند.یافته ها: سلول‌های مزانشیمی نتوانستند شدت بیماری eae را در موش‌ها کاهش دهند. اگر چه سلول‌های مزانشیمی توانسته بودند تولید سایتوکاین پیش التهابی اینترفرون گاما را از سلول‌های طحالی موش‌های eae کاهش دهند، اما تاثیری بر میزان تولید سایتوکاین پیش التهابی اینترلوکین 17، نداشتند. با این حال، میزان تولید سایتوکاین‌های ضد التهابی اینترلوکین 10 و 4، تحت تاثیر سلول‌های مزانشیمی تزریقی، افزایش قابل ملاحظه‌ای یافته بود. در نهایت سلول‌های مزانشیمی، تاثیری بر میزان سلول‌های ایمنی ارتشاح یافته به بافت عصبی مرکزی و یا وسعت تخریب میلین در این بافت نداشتند.استنتاج: به نظر می‌رسد سلول‌های مزانشیمی سینژنیک مشتق از مغز استخوان، اثر التیام بخشی در فرم استقرار یافته بیماری eae ندارند.