بررسی تاثیر اندازه ذره ای دارو و پلیمر HPMC K15M رهش تیوفیلین از ماتریکس های پلیمری

سابقه و هدف: یکی از رو شهای تهیه اشکال دارویی با رهش کنترل شده، قرار دادن دارو در داخل یکماتریکس پلیمری هیدروفیل می باشد. نسبت دارو به پلیمر، اندازه ذره ای دارو و همچنین پلیمری مثلمی توانند رهش دارو را اصلاح نمایند. در این مطالعه ت اثیر برخی عوامل (hpmc) hhydroxypropyl methylcelluloseدر رهش تیوفیلین به عنوان یک داروی مدل hpmc k15m فرمولاسیون نظیر نسبت دارو به پلیمر و اندازه ذره ای دارو ومورد ارزیابی قرار گرفت.با روش hpmc k15m مواد و روش ها: قرص های تیوفیلین با استفاده از اندازه ذرات و نسبت های متفاوت از دارو وپرس مستقیم تهیه شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی قرص ها بررسی شد. سرعت رهش دارو با استفاده از دستگاه انحلال7 مطالعه و آنالیز شد و اطلاعات حاصله به مدل های کینیتکی / 1 و 2 / های معادل 2 ph شماره یک فارماکوپه آمریکا درانحلال برازش گردید.عمدتاً توسط نسبت hpmc k15m یافته ها: نتایج حاصله نشان می دهد که سرعت رهش تیوفیلین از ماتریک سهایدارو به پلیمر کنترل می شود. اندازه ذره ای دارو و پلیمر به نسبت تاثیر کمتری در رهش دارو دارند.استنتاج: با توجه به اختلاف رهش دارو از فرمولاسیون های مختلف، می توان گفت میزان پلیمر مه م ترین عاملتاثیرگذار در آزادسازی دارو بوده و همچنین رابطه مستقیمی بین اندازه ذره ای پلیمر و میزان رهش دارو برقرار می باشد . درمقابل بین اندازه ذره ای دارو و مقدار آزادسازی تیوفیلین رابطه معکوسی وجود دارد.